İnsan yalnız olunca neler neler düşünür.. gerçekleşmemiş hayallerini, uçup giden yıllarını, ilk aşk maceralarını..

Yıldırımları gökler doğurur. Göklerinse ölmezliği var. Bu benim tesellimdir.

Böyle rahat uyuman büyük bir şans yavrum, ileride, büyüdüğün zaman, uykusuz geçireceğin günler de olacak... O uykusuz geceler herkesin başına gelir, kimse kurtulamaz. Ama daha vakit var o günlere. Şimdi uyu, rahat uyu yavrum, güzel rüyalar gör...?

Gösterişle ne ilgisi var bunun? Bir nezaket kuralı, bir duyarlıktır bu, nasıl anlatacağımı bilemiyorum. Yoksa sen, aşkından, beni sevmekten mi utanıyorsun? Yoo, ben böyle yaşayamam. Ben, sevdiğim erkeğin beni sevdiğini açıkça göstermesinden korkmamasını isterim.

Bu işin en korkunç yanı, çocuğun iç dünyasını yıkmak, zihin dengesini bozmak olurdu. İsabiekov da her zaman bundan korkmuştu. İnsan kalbi böyledir: Onu kolayca dondurabilirsiniz, ama çok zor eritir, çok zor ısıtırsınız. Bazen hiç çözemeyiz o buzu. Bunun da sonucu bir sinir zayıflığı, bir sinir hastalığı olur.

Sonra düşündü ve şu sonuca vardı: ?Belki hasret hastasıdır, bir özlem acısıdır bu. Varsın gitsin, yüreğini biraz rahatlatır, üzüntüsünün hafiflediğini hisseder...?

Azıcık sinirlendik, o kadar. Karamsar düşüncelerle vakit kaybetmeye hakkımız yok, iş beklemez.

Bir ara durup geri bakmaktan da kendimi alamadım. Genç kız ayni yerde duruyor, beni seyrediyordu. Araba beni beklemedi ama ben çok sevinçliydim ve kuş gibi uçuyordum sevincimden. Kızın bana el sallaması ve bozkırın bahar havasında koşmak ne güzel şeydi! Ne büyük mutluluktu!

Şunu bilmelisin ki, hiç kimse bir başkasının düşünmesine, bir şeyi arzu etmesine ya da hayaller kurmasına engel olamaz. İnsanları hayvanlardan ayıran da işte bu düşünme, hayal etme özellikleri, düşünme yetileridir.

Sen bağışlasan bile ben kendimi bağışlamayacağım.