Ama gelecek, mutlaka, ruh taşlaşmadıysa eğer, her günahın gömüldüğü derinlikten çıkacağı bir an gelir...

"Hikayeler insanı kendi kuyusundan çıkarır, başkalarının kuyusuna atar..."

'' Günahı işlemiş olmak belki bağışlanabilir ama insanın işlerken hissettiği aşağılık duygular ne olacak...?''

'Hayat dediğin dünya üzerinde bir arayış. İnsan ne aradığını da bilmiyor işin kötüsü.. bulsan da bir bulmasan da...'

'' İnsana değmeden yaşanmıyor, insanoğlu insansız bir hayat bulamadı. Gerçi Avrupa'da, Amerika'da çoktan buldular diye düşünüyor; oralarda bir sürü insan evinde, bilgisayar başında, insan yüzü görmeden yaşıyormuş...''

?Geçmiş, her anlattığımızda kılık değiştiren bir uydurmadır. Kulaktan kulağa oyununa benzer. Yaşanmış, geçip gitmiş zaman her aktarmada bir parçasını kaybeder, değişir, sonunda hiç kimsenin aslını tam hatırlayamadığı bir hikâyeye dönüşür...?

Biliyor musunuz ki, iyi yaşanmış hayat bir hazinedir...

Yalnızlık avuçlarında bir kor parçası gibi duruyordu, ne kimseye vermeye kıyabiliyorlar ne yanmaktan kurtulabiliyorlardı...

Zeki Müren mezar taşına yazılmasını istediği cümleyi hiç değiştirmedi: Gerçek mutluluğu tadamadan ölen Zeki Müren, final bölümünü hıçkırıklar içinde seslendirdiği bir şarkısı şöyleydi : Adım Mesut göbek adım Bahtiyar...Yıllarca bunu böyle bildiniz siz Mesut Bahtiyardan şarkılar dinlediniz...

Sen bana kahve yap, ben de sana bu hayat yaşanabilir bir şeymiş gibi yapayım Halil dedi içinden. Hayat bir koşu bandıdır, durmadan koşacaksın, durduğun an bant seni üstünden atar, aklında tut bunu.