Diyelim bunun anlatamadın, o zaman yanıbaşlarında kendilerine ihtiyaç duyan birine karşı gösterdikleri kayıtsızlığı açıkla.Bunu da açıklayamadın , o halde Gothe?nin ,Genç Werther?in Acıları?nda sorduğu şu soruyu cevapla; ?Nasıl oluyor da ,insanı mutlu eden bir şey,aynı zamanda onun felaketinin de kaynağı oluyor!?

Yalnızlığın bana yakıştığını söylüyorlar:İyi duruyormuş üzerimde

Büyüyünce doktor olmak isteyen çocuklar, büyüyünce cellat oldular.

Mirasları için anne ve babalarını, kalpleri için sevgililerini, ilkeleri için kendilerini öldürdüler.İskemlenin ayağına vurmak,iskemlede oturmaktan önemli oldu.

Kovboy filmlerinde hapishanenin önünde birikip :?Şerif onu bize ver!"diye bağıran linç adamları, film bittikten sonra sinemadan çıkıp aramıza karıştılar.Bizi nerede sıkıştıracaklarını ve nerede karşımıza çıkacaklarını bilmiyoruz.Binbir surat gibi sürekli surat değiştiriyorlar.Dolunay gördüklerinde değil hilal gördüklerinde kurt adam oluyorlar.

İzler ,evet fısıltıyla konuşurlar;bu yüzden derindirler.

Fotoğrafçılar deklanşöre basmadan önce ?gülümseyin? diyorlar.Gülümseyin ve örtün yaşadıklarınızı.

Herkes kaybetti. Ölüm kazandı. Mezar taşlarına: "Huve'l-Bâki" kazındı.

Eski albümleri karıştırırken, saça takılan yapma güller gibi, dudaklarımızın bir kenarına iliştirilen tebessümler hep acı vermiştir bana.

Bundan neden mi acı duyuyorum? Çünkü insanlar gerçek hayatlarında birbirlerine çok az gülümsüyorlar?