Birden, on milyon kilometrekarelik o Büyük Devletimizi düşündüm. Yapıyı, dimdik ayakta tutan 'ortadirek' neydi? 'Din' bağlamından başka bir şey miydi bu ortadirek? Bu bağlamın sarsıntı geçirmeye başlatıldığı dönemlerden itibaren oluşmadı mı 'parçalanma', 'çatışma', 'bölünme', 'kimliksizleşme', 'yabancılaşma', 'dar kalıplar içinde tutuklanma', 'sonuç olarak evrensel konumumuzu yitirme'?

...ruhsal yoksunluğunuzu daha da yoğunlaştırmış olmuyor musunuz sürekli eşya alımlarıyla yığmalarıyla övünmeleriyle oysa olabildiği denli yalınlaşmaya duyarlığınızı insan ısısıyla çoğaltmaya insanın acılarına ortak olmaya bu acıları dindirici edimlere yönelmeye çabalamalısınız.

Biliriz hepimiz, ulusumuz düşkündür bağımsızlığına. Peki nereden kaynaklanıyor bu bağımsızlık duygusu? Nereden kaynaklanıyor yurt sevgisi? Genelde, din bağından, inancından kaynaklanmıyor mu? ... Hiçbir şeyini diniyle bir tutmaz ulusumuz, dinini üstte tutar hep, evrenselliğini onda bulmuştur, gönlü, ruhu erinç içindedir dinine yaslanınca, çok güçlü hisseder kendisini o zaman.

Klasikleri okumak! Klasikleri okumadan yetişir mi bir aydın? Klasikleri okumada insan zekâsı yeterince gelişebilir mi? Klasikleri okumadan çağımız bile yeterince algılanabilir mi? Niçin gerekli klasikleri okumak? Klasikler, klasik yapıtlar çağların aşınmalarından etkilenmeksizin günümüze değin gelen, hâlâ beğenilen, çağının ya da çağlarının tüm düşünce yönsemelerini de bir bakıma yansıtan yapıtlardır da onun için gereklidir okunması klasiklerin. Sanat yapıtları, edebiyat yapıtları ulalıdır, bağlıdır birbirine; aşama aşama, günümüze ulaşmıştır bu kökler. İnsanı, yalın kavrayışlara klasikler götürür, klasikleri okuyarak içimizdeki kimi engebeleri daha çabuk kaldırabiliriz, hemen görürüz insan sevgisinin yeniden içimizde boy atmaya başladığını. Hepimiz ayrımında mıyız içimizin giderek kurulaştığının, içimizde insan sevgisinin başka şeylerle yer değiştirir olduğunun?

...sanat ne sadece sanat, ne de cemiyet içindir; sanat, kendi için olduğu kadar, mutlaka başka bir şey içindir ve o da, dünyanın ötesine köprü atmaktan başka bir şey değildir.

...para birçok şeyi unutturduğu halde, hiçbir ihtiyacı gideremiyor.

Zihnimizin kendi özsel devinimi zaten müthiş bir gürültüdür. Yalnız kaldığımda bu sesler kentin uğultusundan daha baskın çıkıyor, inanın. Önemli olan, tabiî bence tüm bu gürültüleri, biraz da dışındaymışız gibi durarak toplamak, eritmek, sonra da yazılarımıza katıştırmaktır, itiraf edelim: ya şanssızız, ya da çok şanslı: gürültüyü biliyoruz çünkü.

Yaşamanın çok mutsuz olmak olduğunu anlamaya çalışıyorum. Dünyaya gelmemeninse daha büyük bir mutsuzluk olmak olacağını düşünüyorum. Ama yaşayanlar arasında, gerçekten onların en talihlilerinden biriyim.

İnsanın insanı sömürmesi artık temel sorun değildir. Şimdi önemli olan, çok daha korkunç şekilde insanın insana hükmetme ihtirasıdır. Çağın derdi, çoğunluğun çok aza uyruk olmasıdır. Bu, paranoik karakterli olan iktidar hevesinden doğar. Dünyanın her yanında, iktidarın çılgınlığı tutsaklığın boyunduruğunu yüz milyonların boynuna takmıştır. Tiran ve diktatörler tarafından zorla benimsetilmek istenilen sistemlerin adları ne olursa olsun, doğmaları kabul edilmezse milyonların varlığı tehdit edilmektedir.

Her zaman, her ülkede zenginler, silahlanma için harcamayı refah için harcamadan dâima daha çok sevdiler.