Bilinçli yazarın bombası, yapıtlarıdır. Emekçilere gelince: yeryüzünde, bir damla alınterinden daha güçlü silah yoktur.

İnsanla birlikte büyüyen çok cümleler vardır.

Çürüme başlamıyagörsün insanda, akıp gidiyor hiçliğe!

Adanamamak kendi dışımıza? Aşamayışımız bireyliğimizi? Gözümüzün önünde tüm yeryüzünün olmayışı? Varsa, yoksa aile deyişimizdeki kısırlık? İnce çöpler bunlar!

-(Cehennem Yansıması 3) "Duruşmanın en güç yanı da bu ya!" diyordu 6235'inci bölümün yedi kat aşağısındaki 1479'uncu hücreye yeni konulan Mahkûm. "Tüm edimlerim soruluyordu bir bir. Belleğimi yeniden güçlendirmişler gibiydi âdeta. Şunları anımsayamasam diyordum ama olanak yoktu ki buna; onlara dair bir ipucu açıklanıveriyordu hemen. Tanık olarak Tanrı yetiyordu. İnanır mısın? Doğduğum günü bile anımsayacaktım nerdeyse.

Kar, eylem cümleleri; kara kentin üzerinde; inananların gözleri bu cümlelerde; bir pencereden, bir şair, şiirini boşalttı yeryüzüne. Etimesgut'taki bir işçi, tam o ânda, "Yahu tatlı bir ateş yaladı böğrümü be!" dedi, buğday çuvalının ağzını tutan arkadaşına.

Yabancılaşmayı bırakarak mazlum ulusların yürek çarpıntılarını duymanın vaktidir.

'Umut' kelimesi yerine 'Türkiye' adını yazsak yeridir.

Çocukluğum sınırsız bir ülkedir.

Bir şey bekliyorum da adını koyamıyorum: ama, çağımla tartışarak kendimi daha iyi konumlayabileceğimin ve zaten böyle hareket ettiğimin de bilincindeyim ki, bu, güzel.