Çocukluk anıları bazen sonradan yaşananların altından kalıp silikleşirler; yetişkinlerin dolabının dibinde unutulan oyuncaklar gibidirler ama asla sonsuza kadar kaybolmazlar...

Yetişkinler yolları takip eder. Çocuklar keşfe çıkar. Yetişkinler aynı yolu yüzlerce, binlerce kez yürümekten sıkılmaz; yoldan çıkmak, çalıların arasına dalmak, çitlerin arasındaki boşluklardan geçmek çoğu yetişkinin aklına bile gelmez...

"Kelimeler bazen hayat kurtarır..."

Benim küçük dünyamda yetişkinler ağlamazdı. Ağladıklarında onları sakinleştirecek bir anneleri yoktu...

Sana çok önemli bir sır vereceğim: İçlerine baktığında, yetişkinler de yetişkin değildir. Dışarıdan, büyük, düşüncesiz veya ne yaptıklarını bilen kişilermiş gibi görünebilirler. Ama içleri çocukken nasılsa öyledir...

"Romanlar insanlardan daha güvenilirdir..."

Gerçek hayat katlanamayacağım kadar zorlaştığında kitaplara sığınırım...

Peri masalları gerçeklerden ötedir; bize ejderhaların var olduklarını anlattıkları için değil, ejderhaların bile yenilebileceğini gösterdikleri için...

?Adın ne..?? diye sordu Caroline kediye. ?Bak, ben Caroline?ım. Tamam mı..? ?Kedilerin adı olmaz,? dedi kedi. ?Olmaz mı..?? dedi Caroline. ?Olmaz? dedi kedi. ?Siz insanların adı olur çünkü siz kim olduğunuzu bilmiyorsunuz. Biz kim olduğumuzu biliyoruz, bu yüzden adlara ihtiyacımız yok...?

"Tam ölmek üzere olduğunda insanlar sana çok daha fazla şey anlatır. Öldüğünde etrafında konuşurlar..."