"İnsanlar imkansız olanı unutmak isterler. Bu, onların dünyasını daha güvenli kılar," dedi.

"İlk sefer hatadır Jack. Ama ikinci sefer felakettir."

Normalde bir mezarlıkta demokrasi yoktur, ancak ölüm en büyük demokrasidir;...

Örümcek, şimdiye kadar, tanrıların farklı olduğuna inanmıştı hep: Tanrıların vicdanları olmazdı, vicdana ihtiyaçları da yoktu. Bir tanrının üzerinde yaşadığı dünyayla ilişkisi, oynadığı bilgisayar oyununun tüm yapısını ve oyunu kandırabilecek tüm hileleri bilen bir oyuncunun, o oyunla kurduğu bağ kadar duygusal olabilirdi en fazla.

"Dünya hep aynı dünya olabilir,ama duvar kağıdı değişir.Öyle değil mi?İnsanların öyküsü hala aynıdır,doğarlar,bir şeyler yaparlar ve ölürler,ama artık öykünün eskisinden farklı bir anlamı vardır."

Agnes'in Geleceği gördüğü açıktı, ama sıra dışı ve özel bir görüydü bu. Başka bir deyişle, tamamen hava cıvaydı.

PAZAR
(yaşamlarımızın geri kalanının ilk günü.)

GELECEĞİ HAYAL ETMEK İSTİYORSANIZ, bir oğlanı, köpeğini ve arkadaşlarını hayal edin. Bir de bitmek tükenmek bilmek bir yazı.
...
Sonsuza dek.

Sınırlar her zaman vardır - mezarlık ile onun ötesindeki dünya arasında, hayat ile ölüm arasında ve onların kesiştiği yerde.

"... hayatlarını son derece çekilmez bulan insanlar her zaman vardır, ve yapacakları en iyi şeyin başka bir varoluş düzlemine geçişlerini hızlandırmak olduğuna inanırlar." "Kendilerini öldürürler mi demek istiyorsun?" dedi Bod. Yaklaşık sekiz yaşındaydı, saf ve meraklıydı, ama aptal değildi. "Evet." "İşe yarıyor mu? Öldüklerinde daha mı mutlular?" "Bazen. Ama çoğunlukla, hayır. Bu başka bir yere gidip orada yaşarlarsa mutlu olacaklarına inanan, ama işlerin öyle yürümediğini gören insanların durumuna benzer. Nereye gidersen git, kendini de yanında götürürsün. Ne demek istediğimi anladın mı?" "Birazcık," dedi Bod.