Ruhun aynası sayılan gözler bile, ruh konusunda yalan söyleyebilirdi ama, insanın, ruhunu en iyi yansıtan şey, sesiydi. Sözler yalan söyleyebilirdi, ama ses asla!

Oyunlar ne zaman acı verir Muştik? Kelimeler, ne zaman insanın ağzına büyük gelir? Hayaller ne zaman ufalanır? Oyunlar ne zaman hüzünleri artık saklamaz olur? Yollar ne zaman tükenir? Erkekler, yalnızca yaşlanırlar, oysa neden kadınların teni, giysiler gibi eskir? Seks ne zaman satılmaz? Cevabı, kendisine büyük gelen sorular nerede değiştirilir? Belki de en mühim sual en sade olandır her zaman: İnsan nerede yenilir?

Günler her şeyi solgunlaştırır. Acılar diner, anı olurlar bir gün.

Hayatım içimden geçen cümleler içinde geçti.

Yazıp da, düşlediklerinizin ne kadarını yazabildiğinizi görmektense, ?bir gün yazdığımda nasıl müthiş bir şey olacak kim bilir!? diyerek kendinizi geleceğe ertelemeniz daha heyecan vericidir.

Bilirsiniz, insanları heyecanları yaşatır.

Araba kullanmak için ehliyet alınıyor, doktorluk, avukatlık yapmak için diploma isteniyor, herhangi bir işyeri için ruhsat belgesi şart koşuluyor, berber falan olmak için kalfalık, ustalık belgesi gerekiyor da, ana baba olabilmek için neden hiçbir yeterlilik belgesine gerek duyulmuyor?

Ama ne yaparsınız hayat kafanızdaki sahnelere uymuyor,hiçbir şey kafanızdaki sahnelere uymuyor,kafanız da hiçbir sahneye uymuyor.Hem devir de değişti zaten.Eskiden oyunlar beş perde yazılırdı,sonra üç perdeye indi ,şimdilerde iki perde yazılıyor,yakında ise perdesiz yazılacak.

"? ama baktıkça güzelliği ortaya çıkan kadınlar vardır. Daha çok saklı güzellikleri olan, güzellikleri çalışılmış kadınlardır bunlar. Sizden zaman ve dikkat isterler. Bir kerede çarpmazlar, ama demlendikçe görülürler."

Erkekler yalnızca beraber olduklarında değil, ayrıldıklarında da eksiltiyorlardı kadınları.