Psikiyatrist Adler'e göre insanları başarıya iten aşağılık kompleksleriymiş. Diyelim ki topalsın, daha da hırslı, gayretli oluyorsun başarmak için. Beni de başarılı kılan, tutuculuğumuza öfkem olmalı. (S. 97)

?Şairler susacak, Şair olduğunda herkes? diyor şair arkadaşım Reşit Ergener.

Ardında iz bırakmamak, yere basmadan yürümekten daha kolay.

İngiliz madenci oğlunun klasik öyküsü: -Anne üşüyorum, sobayı yakamaz mısın? -Kömürümüz yok. -Neden? -Çünkü baban işsiz kaldı. -Neden? -Fazla kömür olduğu için. Gündüz Vassaf / Cehenneme Övgü

Geceleri âşık olur, birbirimize aşkımızı geceleri ilan ederiz. Gündüzler bizi mantığımızı kullanmaya, kendi hapishanemize kapanmaya zorlar. Gün boyunca baskı güçleri, aşkın özgürlüğüne karşı savaşır. Ama geceler bizi yeniden âşık eder, bize ?seni seviyorum? dedirtir. Gündüzleri söylenen ?seni seviyorum?lar geceye gönderme yapar."

''Birbirimizi anlayamayacağımız korkusuyla, sözcükleri gereğinden çok fazla kullanıyoruz. Konuşmamanın , iletişim kurmayı reddetme anlamına çekilmesinden, kabalık olarak görülmesinden korkuyoruz. Ayrıca çok fazla konuşuyoruz. Sessizlik bizi ürkütüyor. Sessizliği denetleyemiyoruz. Oysa sessizlikte, sezinlediğimiz ama tanımadığımız dürtülerin, özgürlüğün ve gelişigüzelliğin son noktası saklıdır.''

Biz katılsak da katılmasak da, halkın seçimini yaptığını bilmek, egemen düzenin seçim sayesinde var olduğu yolundaki inancımızı güçlendirir.

İktidarın en büyük korkusu muhalefet değil, ciddiye alınmaktadır.

Sokrates iki bin yıl önce ?kendini tanı demişti.Kendimizi tanıdıkça başkalarını tanımaz,küçümser, dışlar olduk. Biz olmayı tanımlarken ipin ucunu kaçırdık.'Biz erkekler? 'Biz kadınlar', 'Biz Müslümanlar' , 'Biz aydınlar', 'Biz Amerikalılar' diye kendimizi tanımlarken hepimiz 'Biz' olduğumuzu unuttuk. Önce doğaya saldırdık sonra birbirimize.

Tarihçiler,çelenksiz mezarlarında yatan uzun barış dönemlerinin insanlarına sırtlarını çevirmişler.Adlarını belleklerine,kitaplarının fihristlerine yerleştirmemiş,savaş çığırtkanlarını barış havarilerine tercih etmişler.