Vaktiyle yığınların sebepsiz olarak inanmaya alıştıklarını, kim, sebeplerini göstererek yıkabilir ki?

İlelebet öğrenci kalırsa insan, değerini düşürür hocanın.

Bir kez uyandığında,sonsuza dek uyanık kalmalısın.

Yalnızlık: Bu, dünyanın en eski asaletidir.

Kendimi son bir sınava ve tanıya bırakıyorum. Evet ayrılma zamanı geldi. Gezginin gölgesi, en uzun bir dinlenme ve en sakin saat; bunların hepsi bana "tam zamanı" diyor.

Her şey bana işaretle şunu haykırıyordu: "Zamanı geldi." Ama ben duymuyordum.

Başıma yazgı ve yaşayış olarak ne gelirse gelsin,onda her zaman bir dönüp dolaşma ve bir tırmanış vardır; çünkü sonunda insan ancak kendi hayatını ve kendi için yaşar.

"Fırtınayı getiren, en yavaş sözlerdir.Güvercin ayakları üstünde gelen düşüncelerdir ki dünyayı idare ederler."

"Mezar adası orası;suskun;gençliğimin mezarları da oradadır.Oraya her zaman yeşil kalan bir hayat çelengi göndermek isterim. Denizi böyle geçtim ; koyarak gönlüme bunu. Ey gençliğimin görüntüleri ! Sevgi bakışları , tanrısal bakışlar! Ne çabuk kaybettim sizi ! Ölülerim olarak anılıyorsunuz bugün... " ***

İnsan, kendisini kutsal ve sağlam bir sevgiyle sevmeyi öğrenmeli. İnsan kendisine tahammül etmeyi öğrenmeli ve sağa sola dal-mamalı.