"...insan annesi ölünce anlar
içindeki çocuğun
hiç ölmeyeceğini
aklına geldikçe kahrolur
bunu anlamakta
neden
bu kadar geciktiğini..."

hava soğuk
sabah oluyor
uyanır uyanmaz
yanımda aradığım hangimiz
sen misin
yoksa ben miyim

ne yapsan ne etsen anlaşılmadın
belki sebep kendini aşmak dürtüsü

o vücudunda rahat kendisiyle barışık
ben kendime kısayım bu aşk bana sığmıyor

öyle ağır yalnızlığı herkese vermiyorlar

Yüzünü ıslatmadan ağlayabilir misin
yarı geceden sonra telefon ettin mi hiç
karanlık adamlar hüviyetini sordu mu
ben senin olmadığını arıyorum
belki gelmem gelemem beş dakika bekle git

Sevmek kimi zaman rezilce korkuludur
insan bir akşam üstü ansızın yorulur

Gülümsemen soğumuş çiçek ölüsü...

Aydınlık neyin oluyor senin
Gökyüzü akraban filan mı
Beni bulur bulmaz gözlerin
Şimşek çakıyorum yalan mı
Yüzünde yalazını gezdirdiğin
Saçlarından tutuşmuş orman mı
Akla ziyan bir şey elektriğin

Saklı bir sevdadır bulduk sığındık
Bu büyülü bir aşk çünkü yasak
Gizli bir mutluluk ki ne söylesem az
Bin yıl da yaşasak hiç de yaşamasak
Varımız yoğumuz aşkımız artık
Hayatım ona tutsak