Aydınlık neyin oluyor senin..? Gökyüzü akraban filan mı?

Susuyoruz, sessizliğin ortasında, saatin tıkırtısı meydana çıkıyor. Onunki de budalalık. Hepsi birbirine benzedikten sonra, zamanı sonsuz parçalara bölmek niye? (82)

Oysa, ben hiç de kötü bir adam sayılmam. Yalnızım belki. Belki şaşkınım. Belki ne yapacağımı bilmiyorum. Fakat kötü biri değilim. Sadece, yaşamak zorlaşıyor ve birçokları gibi, ?bir dümenini? bulamıyorum. (39)

-Benim bütün çivilerim sökülmüş. Nefes almak gibi kötü alışkanlıklar, yaşamakta devam etmeme sebep oluyor. -Neymiş bu dert böyle? Sizi mahveden? -Yaşamak için yaşamak sersemliği! İnsani olan ve olmayan, bütün amaçların dışında kalmış olmak. (82)

Her inanç, bir miktar hayali gerektiriyor; oysa ben artık, sadece daha az ıstırap çekmek için hayal kuruyorum, inanmak için değil. İrili ufaklı bir sürü inancın gerisinde, ezeli ve şahane sersemlikleri sezdikten sonra, neden kendi sersemliğimi seçmeyeyim? Hemen herkes umumi ve şanlı isimler altında, kendi sersemliklerine inanmıyor mu? (115)

İçimde korkunç bir karanlık hüküm sürüyor. Bu karanlığı biraz olsun aydınlatabilmek için, ömrümün kaç senesini seve seve verirdim. Karanlık, karanlıktır. Petersen?in gemisi şimdi kimbilir hangi cehennemde? Zaman bizimle alay ediyor. Biz uzayla alay ediyoruz. Belki kendimizle alay ediyoruz. Hayrebedyan doğru söylemişti: ?Hiç düşmanını seven kimse görülmüş mü?? Dostluklar kurduğumuz insanları dahi, sahiden seviyor muyuz sanki? Bir insan, bu şartlar içinde, bir başka insanın üstünde, sadece kendi hayallerini, kendi arzularını sever. (49)

beni koyup koyup gitme ne olursun durduğun yerde dur kendini martılarla bir tutma senin kanatların yok düşersin yorulursun beni koyup koyup gitme ne olursun

acılar gördük bunun sebebi dünyanın vaziyetini anlamadığımızdır fikrimiz zihniyetimiz medenî olacaktır şunun bunun sözüne ehemmiyet vermeyeceğiz medenî olacağız bununla iftihar edeceğiz

ben sana mecburum bilemezsin adını mıh gibi aklımda tutuyorum büyüdükçe büyüyor gözlerin ben sana mecburum bilemezsin içimi seninle ısıtıyorum

telefonlarla geldi telaşlı ve ürkek birdenbire geldi beklemiyordum hanidir içimden bir başkası geçiyor gözlerim hanidir ondan uzakta hölderlin'i bırakmıştım artık sevmiyordum