"o sebepten tehlikeyi fazla düşünmeyin. önlem almayın demiyorum ama kötü ihtimalleri uzaklaştırın kafanızdan. düşmanla karşılaştığınız an, hatta ilk silah patladığı an, çok daha iyi hissedeceksiniz kendinizi."

harp de, kıtlık da yoksullar için felaket demekti, parası olan her devir gemisini yürütüyordu.

biteviye hayal kırıklığına uğrayınca, umut etmeye korkuyor insan. ama bazen hayat, sen kılını kıpırdatmasan da mutlulukla dolduruyor içini.

çünkü bir edebiyatçı kronikçi değildir, yani tarihte olup biteni kaleme almaz. tarihte olup bitenlerin, yazdığı karekterler üzerindeki etkisini anlatır, böylece biz okurlarda o kahramanlarla aynı haletiruhiye içerisine girer, kendi bencilliğimizle yüzleşme imkanı buluruz.

tarihi yenenler yazar. hep böyle oldu, bundan sonrada böyle olacak.

en mühim mücadele, fikirle yapılandır, şiddet eninde sonunda uygulayana dönen bir bumerangdır.

insanoğlu, dünyanın en büyük muammasıdır. iyi manada söylemiyorum, kötü manada da söylemiyorum, bütün o büyük zıtlıklarıyla birlikte söylüyorum . insan ruhu, henüz keşfedilmemiş kapkaranlık bir coğrafyadır. vahşetle, şevkat, korkuyla cesaret, nefretle sevgi, mantıkla delilik hepsi bir zihnin içinde hapsedilmiştir. bazen kendimizi sevgi dolu zannederiz ama aslında öldürmeye yatkınızdır, zıddı da mümkün tabii. sevgisiz bir ortamda büyüdüğü için nefret dolu olduğunu düşünen birinin elinin kötülük yapmaya gitmemesi gibi... çoğumuz kim olduğumuzun farkında değiliz, bunu düşünmememişizdir bile. düşünmek için başımıza sarsıcı bir olay gelmesi icap eder, kendi ruhumuzla yüzleşmek zorunda kalacağımız korkunç bir olay...

Zayıf düşmeyeceksin, tökezlesen de yıkılmayacaksın, yıkılırsan kimse kaldırmaz seni düştüğün yerden. çiğnenip gidersin çizmelerin altında.

"Tarihin iradesi karşısında fertlerin ne önemi var ki?"

çok değil bir kaç hafta önce hürriyet diye el ele yürüdüğümüz bütün o milletler, kardeşlik türküsü söyleyen bütün o insanlar, birbirlerine silah çekecekler. acımasızca birbirlerini öldürecekler.