?Çünkü nerede olursam olayım -bir gemi güvertesinde, Paris'te bir sokak kahvesinde ya da Bangkok'da- hep aynı sırça fanusun altında kendi ekşimiş havamda bunalıyor olacaktım.?

Sırça fanusun içinde ölü bir bebek gibi tıkanıp kalmış biri için dünyanın kendisi kötü bir düştür.

Eğer birinden hiçbir şey beklemezsen hayal kırıklığına uğramazsın.

"... on beş bin yıl geçti de ne oldu? Hala hayvan olmaktan ileri gidemedik."

--- her yerde bu donuk bekleyiş. Ve sen bütün bunların arasında devinim halindeki tek şeysin. Seni, senin tarafından, senin için. Tanrım, her şey bu kadar mı, bir kahkaha ve gözyaşı koridoru boyunca sek sek oynayıp durmak mı? Kendine tapma ve kendinden nefret etme? Övünç ve tiksinti?

"Ne zaman dikkatimi toplamaya çalışsam, kafam bir patenci gibi kayıp kocaman bir boşlukta dalgın dalgın dönüp duruyordu."

Tıpkı bir hortumun merkezindeki nokta gibi durgun ve bomboş, çevremdeki hayhuyun içinde yuvarlanıp gidiyordum.

Hiçbir zaman sıcak bir banyoda olduğum zamanki kadar kendim olamam.

"Benim iyiden iyiye keçileri kaçırdığıma hükmettiğinin farkındaydım, çünkü ona cehenneme inandığımı ve benim gibi ölümden sonra yaşama inanmayanların öldükten sonraki cehennemi kaçıracakları için ölmeden önce cehennemde yaşamak zorunda olduklarını ve kim neye inanıyorsa öldüğü zaman başına onun geleceğini söylemiştim." 209

Yalnızlık ve kendi başınalık, arkadaşlığa ihanet etmek için gereken en önemli şeylerdir.