Garip, boğucu bir yazdı.

"Gerçek bir nevrotiğin yapısına sahipsin. Böyle hiçbir yere varamazsın, böyle hiçbir yere varamazsın, böyle hiçbir yere varamazsın."

"Kapkaranlıktı.
Karanlıktan başka hiçbir şey hissedemiyordum."

"Senin için de, başkası için de fazla pirim ben. Dünya Tanrı'nın canını nasıl yakıyorsa, öyle yakıyor canımı bedenin. Ben bir fenerim."

Bir gülücük düştü çimene
telafisi olanaksız!

Cansız çocuklar, bembeyaz bir yılan gibi kıvrılmış yatmaktadır

Ölmek; bir sanattır, herşey gibi. Özellikle iyi yaparım. Bir ölürüm ki, cehennemden gelir gibi olurum. Bir ölürüm ki, adeta hakikaten olurum. Sanki gider gibi bir davete. Bunu yapmak çok kolay bir hücrede ölmek ve kımıldamamak.

Bir kemanın en üst teli gibi gergin ve sinirli olabilirim ama yine de gökyüzü mavileşmeye başladığı sırada uyumaya hazırımdır. Sancılı bir uykuya dalıncaya dek, bütün o rüya görenleri düşünmek ve gördükleri rüyalar, gücümü tüketir.

Umarsızlığa kapılıp avuntu gereksinimi uğruna onurumu hiçe saymamalıyım; içkide saklanmamalı, tuhaf adamlarla kendimi incitmemeliyim; güçsüz olmamalı, başkalarına için için nasıl kanadığımı, nasıl gün gün damlayıp biriktiğini, pıhtılaştığını söylememeliyim... Hala gencim. Yirmi üç buçuk yaş bile yaşamaya yeniden başlamak için geç değildir...

Evet, körkütük sana âşıktım; hâlâ da öyleyim. Daha önce hiç kimse içimde böylesine şiddetli bir fiziksel coşku yaratmamıştı. Seni yüreğimden koparıp attım çünkü gelip geçici bir gönül eğlencesi olmaya katlanamazdım. Bedenimi ellerine teslim etmeden önce, fikirlerimi, zihnimi, hayallerimi teslim edebilmeliyim. Oysa senin bunlardan hiçbirini alacağın yok.