Hitlerin'in yönetiminde geçen onca yılda kimsenin Führer'e benim kadar sadakatle hizmet etmediğini söylesem yalan olmaz sanırım. Bir insan benimki gibi bir kalbe sahip değildir. İnsan kalbi bir çizgiyken benimki daire biçimindedir ve doğru zamanda doğru yerde olmak konusunda kusursuz bir yeteneğim vardır. Bunun sonucu olarak, insanları hep en iyi ve en kötü durumlarda bulurum. Hem güzelliklerini hem de çirkinliklerini görürüm ve ikisinin nasıl aynı yaratıkta olduğunu merak ederim. Ancak onlarda da benim kıskandığım bir şey var. İnsanlar ölecek kadar akıllılar. (513)

Saçlarını açmıştı. Yastığa sürünüyordu ve gardırop gibi vücudu kalbinin atışıyla kalkıp iniyordu. Emin olabilirsiniz, kadının bir kalbi vardı. Hemde insanların sandığından çok daha büyüktü. Kilometrelerce uzanan gizli raflara kaldırılmış bir sürü şeyle doluydu.

O görüntüler gerçek dünyaydı ve şimdi bu göz alıcı başlıklarıyla güzel kitaplar arasında otururken içi kaynıyordu. Ağızlarına kadar paragraflar ve kelimelerle dolu sayfalara bakarken hepsi içini yakıyordu. Sizi alçaklar, diye düşündü. Sizi güzel alçaklar. Beni mutlu etmeyin. Lütfen, beni umutlandırıp bütün bunlardan iyi bir şeyler çıkabileceğini düşündürmeyin. Çürüklerime bakın. Şu sıyrıklara bakın. İçimdeki sırıkları görüyor musunuz? Gözlerinizin önünde büyüdüklerini, içimi aşındırdıklarını görüyor musunuz? Artık hiçbir şey için umut istemiyorum. Max'in hayatta ve güvende olması için dua etmek istemiyorum. Ya da Alex Steiner'in. Çünkü dünya onları hak etmiyor.

?Baba!? diye fısıldadı Liesel. ?Gözlerim yok.? ?Öyle bir gülümsemeyle,? dedi Hans Hubermann, ?gözlere ihtiyacın yok zaten.?

"İnsanlar en değerli eşyalarını sürüklemeye çalışıyordu.Lieselse kitaplarını göğsüne bastırmıştı..."

"Sözlükte bulunmayan bir tanım: Gitmemek: Sık sık çocuklar tarafından fark edilen bir güven ve sevgi eylemi."

?Açlıktan ölüyorum,? diye cevap verdi Liesel. Bir kitap için...

"Kitapları tek tek parmaklarının altında hissetti.Sihir gibiydi. Bir avizeden yayılan parlak ışık huzmeleri gibi. Birkaç kez kitaplardan birini neredeyse yerinden çekecekti ama onları rahatsız etmeye cesareti yoktu. Çok mükemmellerdi."

Bazı insanlar çok güzeldir. Görünüşleri ile değil, Söyledikleri ile değil., Olduklarıyla...

İnsan, mutluluğu çalabilir miydi..?