Takvada sahtekar olacağına,günahında samimi ol daha iyi.

"Hamileyken evlatlarının zekâsı yüksek olsun diye hesaplar yapan annelerin çocukları doğduktan sonra onların yaratıcılığını kendi elleriyle boğması nasıl açıklanabilir? Zeki bebek isteyip de yaratıcı çocuğa tahammül edememek nasıl bir ironi?"

Sadece tepemizdeki sema değil,aslında tek tek her insan koca bir muammaydı.

Oysa hayattaki en vahim aldanışlar,kendimizden memnun olduğumuz anlarda çıkar.Şeytan kulağımıza fısıldar:"Neden daha fazlasını istemiyorsun?"

Hayatın diyalektiği bu. Tez olacak ki antitez olsun, ikisi çatışıp harmanlanacak ki sentez doğsun.

Yok, altın değilmiş İstanbul'un taşı toprağı. Hiçbir yerin değilmiş ya. Peşinden gidilecek rüyalar yokmuş hayatta. Öyle şeyler yalnızca peri masallarında olurmuş. Gerçek dünya, içindeki gerçek insanlarla toprağa bulanmış şekere benzermiş. Tadı güzel de olsa, yenmeyecek türden.

Öğrenme aşkıyla geçti ömrümüz,aşkı öğrenemesek de...

Her şeyi ayakta tutan dengedir.Binaları da. İnsanları da.

Her şeyi ayakta tutan dengedir.Binaları da.İnsanları da.

Belki de insan bir şeye ne kadar yakınsa o kadar az görebilyordu.Yıldızlar gibi hayatın hakikatini keşfedebilmek için de mesafe gerekiyordu.