Seni olduğun gibi sevdim, tüm gunahların ve arızalarınla. Uzaktan sevmenin en güzel yanı bu zaten. Kimseyi değiştirmeye kalkmıyorsun. Her şeyi olduğu gibi kabulleniyorsun. Ayni gök kubbenin altında yaşadığımızı bilmek yetiyor bana. Başımızı kaldırdığımızda gördüğümüz sema aynı, yıldızlar aynı,dolunay aynı. Bunu bilmek yetiyor bana. Umrumda değil ki nerede uyuyorsun, kimin yaninda

Çakılı kalmamak sırf alışkanlıklardan ötürü demir attığın koylara. Çıkmak oralardan, gecmek dalgalanmaların beri tarafına, bilmediğin memleketlere varmak, tatmadığın yemekler yemek, sözlerini anlamdığın şarkılarla içlenmek , risk almak, dağılmak ve parçalanmak ve hasret çekmek buram buram, gurbetin tadına bakmak vekendini yabancının gözden görmek, şaşırmak yeniden, şaşırmak bir cocuk gibi dünyanın hallerine,çeşitliliğine, güzelliğine, acımasızlıklarına... şaşırmak ölene kadar... şaşırma kabiliyetini hiç yitirmemek... budur son tahlilde Ademogullarına Havvakızlarına kendilerini kesfettiren serüven.

İnsanın göğüs kafesine gece çöker bazen. Gece oyle bir çöker ki ruhuna olanca ağırlığı, bütün katmanlariyla, bir türlü gelmez sabah, gün ağarmaz. Kalbinin atışı değişir. Ritim bozuluverir ta derinden bir yerden. Kalbin tekler. İncecik bir pamuk ipliğine tutunarak yaşarsın hayatla ölüm arasinda. Kimse bilmez. Bilmek istemez.

Her bahar sadece evlerimizde değil, hafızamızda da temizlik yapabilsek. Sık sık sıfırlanabilsek. Zihnimizin perdelerini açabilsek. Dışarıda uzanan sonsuz semayı gorebilsek. Bir gün de bize birisi hakkında fikrimiz sorulduğunda "bilmiyorum ki" diyebilsek. "Bilgi" insani daha olgun, daha alim, daha uzman yapmaz her zaman. Bilgi bazen de perdeler çeker insanın gözüne ve gönlüne. Bilgi zor bir emanettir taşımasını bilmeyene.

Savaştan sonraki değil, önceki gecedir insanın ruhunda iz bırakan. Hani hâlâ sen, sandığın insan iken; dünya, alıştığın mekan. Bulaşmamışken henüz ellerine hiç tanımadığın kişilerin kanı; zihninde kimselere anlatamayacağın suçlar birikmemişken daha.

Cumlelerinin sonuna nokta değil, ünlem degil,virgül yahut üç nokta koy. Açık bir kapı bırak daima. Ne kadar bilsen de hiçbir zaman yeterince bilemeyeceğini unutma. Tevazudan şaşma.

Pasif değil kadınlar. Ama konuşmanın başını çekmiyorlar.

Kızma hiç kimseye yaptıklarından dolayı aksine teşekkür et ihanet edenlere sadakati öğrettikleri için... Minnet duy yalancılara doğrunun farkına varmanı sağladıkları için... Mutsuz edenlere dua et mutluluğu daha derin hissettirdikleri için... Herkesi sev yaşamına bir anlam kattığı için... Hayat bu yüzden daha güzel siyahlar beyazı farkettirdiği için...

Ey kendisinde kaybolmuş kişi. Bilmezsin, bedenin sana mezar olmuş, Nefsini tanımadıkça, nefsin seni gömer olmuş.

Ertelemek, yaşamın mayasını kaçırır. Kızdıysan bağır, sevindiysen söyle, özlediysen arkasından koş.