Delilik göklerde kabul görür, çünkü sadece onun kusurları affolunur, oysa bilgeye af yoktur; işte bu yüzden insanlar bile bile günah işleyip af dilemeye kalktıklarında deliliği bir bahane, bir hami gibi kullanırlar.

Çocukluk saçmalamaktan, hiçbir şey anlamamaktan başka nedir? Bu çağı bu kadar sevimli kılan, her şeyden bihaber olmak değil mi? Hilkat garibesi gibi, yetişkinin bilgisine sahip bir çocuktan kim nefret etmez? |Deliliğe Övgü, Desiderius Erasmus

Öyleyse soruyorum, kendisinden nefret eden adam başkasını sevebilir mi? Kendisiyle anlaşamayan kişi başkasıyla anlaşabilir mi? Kendisinden bile bıkmış usanmış kişi başkasına keyif verebilir mi? Bana göre, insan Delilikten daha deli değilse bu sorular karşısında sadece susar. |Deliliğe Övgü, Desiderius Erasmus

Yaşam nedir ki,yaşam dediğinize değer bir şey kalır mı ortada, zevki çıkardığınız anda?

Beni tanımlamak bana sınırlar çizmektir.

Deli kendi zararına olarak bilge olmayı öğrenir.

"...Yahudiler Mesih'i umutla beklemeyi sürdürür ve Musa'ya bağlı kalmaya devam ederler.İspanyollar savaşta kahramanlığı kimseye kaptırmazlar.Almanlar ise,uzun boyları ve büyü işindeki yetenekleriyle kurumlanırlar..."

"Kendini Beğenmişlik'in hem kişisel hem de ortak kimlikler üzerinden insanları ne kadar mutlu ettiğini görmek için başkaca ayrıntılar vermek gereksiz."

Burnu daima eskilerin kitaplarına yapışık bulunan bilge, ancak ustalıkla bir araya getirilmiş boş kelimeler öğrenir, bana öyle geliyor ki, deli, tersine, talihin bütün heveslerine maruz olduğundan, başarısızlığın ortasında gerçek ihtiyatkârlığı öğrenir.

İlk önce bütün taşkın tutkuları deliliğin doğurduğu açıktır. Zira bir deli ile bir bilge arasındaki bütün fark, birincisinin tutkularına, ikincisinin ise aklına boyun eğmesinden ibarettir.