Elinizden geleni yapın. Hayatı bazen boşa harcıyor olsak dahi, uğraşmaya değer.

Yirmi yıl önce çocukluğumu hatırlamazdım ama şimdi aksine çok iyi hatırlıyorum, çünkü insanlar bir daire içindeler ve yaşadıkça başladıkları noktaya geri dönüyorlar. Bu insanı sona yaklaştırmak için var olan bir his. Unutmuş olduğum yaşantılar tekrar canlanıyor gözümün önünde. Onları adeta yeniden yaşıyorum. Annemi düşünüyorum, o güzel kadını. Oysa şimdi ben ondan daha yaşlıyım ve hayallerimin bahçesinde gezindiğim çocukluğumu şimdi dün gibi hatırlıyorum.

Hapishaneler hiç suçu olmayan mahkumlarla doluydu, üstelik çoğu sorgulanmamıştı henüz. Ama her şeyden kötüsü halkın artık giyotin denen alet ile tanışmış olmasıydı. Bu alet çok konuşuluyordu. Kimine göre giyotin baş ağrısı için iyiydi, kimine göre saçların beyazlamasını engelliyor, kimine göreyse cildi güzelleştiriyordu. Giyotine ? Berber? deniyordu.

Sinekler içleri kırmızıyla yıkanmış bardaklara yapışıyor, sonra içine düşüp ölüyorlardı ama bazı sineklerin ölmesi diğerlerini hiç mi hiç etkilemiyordu. Onlar neşeli uçuşlarına devam ederken sonlarının diğer sineklere benzeyeceğini düşünmüyorlardı bile. Sinekler tıpkı saraydaki soylular gibiydi.

''Yaşayabilmek için her şey vardı önümüzde ve yaşayabilmek için önümüzde hiçbir şey yoktu.''

...Çocukların kendilerini yetiştirenlerle varolduğu küçük dünyalarında hiçbir şey adaletsizlik kadar çok hissedilemez..!

...Sıradışı olmadan önce, sıradan denilebilecek bir bilgin olmalı..!

...Gözyaşlarımızdan utanmamalıyız. Onlar katı kalplerimizi yumuşatan, topraktaki tozun üzerine yağan yağmura benzer..!

...Hayatımız boyunca sergilediğimiz bütün zayıflıklar ve saygısız davranışlar hep sevmediğimiz insanlar yüzündendir..!

...Bana daha önce hiç vermediğiniz bir şeyi size vermemi isterseniz, size olan minnettarlığım bile bunu yapmamı mümkün kılmaz..!