Tevekkül Allah'a! Köpeğin efendisi varsa, kurdun da Tanrı'sı var!

Dağların tepesine doğru, ta uzakta, herhalde elektrik santralinin gerisinde, küçük bir ateş yanıyor, kımıldayan bir yıldız gibi ışıldıyordu. Bir çoban ateşi olmalıydı. O anda, o ateşin bulunduğu yerde olmak istedi: Orada, gecenin koyu karanlığında tek başına kalmak, hiçbir şeyi düşünmemek, ara sıra ateşe kuru ardıç dallarını atarak çatır çatır yanışlarını seyretmek...

İnsan kalbi böyledir: Onu kolayca dondurabilirsiniz , ama çok zor eritir, çok zor ısıtırsınız. Bazen hiç çözemeyiz o buzu.

Ah! Hava ne kadar güzeldi bugün! İnsanın kalbi ve kafası da böyle huzurlu olabilse!...

Kuşku yok ki her insanın ruhu güzelliklere susar ve besbelli ki onun yapısı böyledir. Ama çok defa, susadığı bu güzelliği korumaz, hatta bazen farkına bile varmaz. Ve işte şimdi o, çocukların gönüllerinde yer alan, ifade edilen harika ve kolay incinir bu güzelliği, bu dünyayı yıkmak durumunda kalmış görüyordu kendini...

Bu yerlerde trenler Doğudan batıya, batıdan doğuya gider gelir.. gider gelirdi...

Fikirler çatışmasında küçük bir nokta, düşmana öldürücü bir darbe indirmeye yeterdi bazen.

Devletin çıkarlarından daha önemli ne olabilirdi? Bazıları insan hayatının önemli olduğunu sanıyorlardı. . Ne laf ya! Devlet bir sobadır be yakıtı da yalnız insandır.

Karda kışta çiselerde boralarda İlikleri donduran soğuklarda, İçim rahat , yüreğim dingin.. Korku bilmez Bozkurt'larım yanımda yine Otağımın çevresinde pervane Her gece uyanıktınız hep vardınız Han tahtıma beni siz çıkardınız.

Çünkü hayatın anlamı mutlu olmak idi, başarı ise mutluluğun başlangıcıydı.