Ayrılık; hüznü, acıyı, özlemi, gözyaşını içinde barındıran çok özel bir sözcük! Aynı zamanda kişilikli, karşı konulamayan, önünde umarsızca boyun eğilen; biraz da acımasız bir kavram.

Dünya üzerindeki çöllerin tümündeki kum taneciklerini düşün... Ve her birinin suya duydukları özlemi. Senden ayrı olduğum her an, aynı kavurucu özlemi duyuyordum ben.

Mutluluk, insanların sevdiklerinin yanında yaşaması ve yaşlanmasıdır.

Nazım Hikmet'in demir parmaklıklar arkasında yaşadığı sürgün,yüreğimdeydi benim..

Ortasında debelendiğim her geçen gün derinleşen kuytu ve karanlık boşluğu dolduracak bir şeylerin arayışı içindeyim. Neyi aradığımı, neyi bulmak istediğimi bilmeden, aniden yanıverecek bir umut ışığının çorak dünyamı aydınlatmasını bekliyorum.

"Belki farkında değilsin ama, Murat'ı, onun seni sevdiğinden de çok seviyorsun sen. Vazgeçebilecek kadar çok... Asla vazgeçmem, demek, aşkın bencil yüzüdür. Vazgeçebilmek ise yürek ister! Zor olanı seçiyorsun sen..."

... öyle bir yere geldik ki hiçbir sokağın adı yok - Cemal Süreya

Şeytan bir kere girmeyegörsün insanın içine, yaptırmayacağı iş yoktur sahibine ( syf 103 )

Evinde mutlu olan adamı hiçbir kadın ayartamaz ( syf 170 )

Pollyana dediğin kim? Dünyanın gerçekleriyle yüz yüze gelmekten korkan, aptal bir sevgi kelebeği!