Yine de bir adın kalmalı geriye Bütün kırılmış şeylerin nihayetinde Aynaların ardında sır Yalnızlığın peşinde kuvvet Evet nihayet Bir adın kalmalı geriye Bir de o kahreden gurbet Beni affet Kaybetmek için erken, sevmek için çok geç"

Seni düşünmük güzel şey ümitli şey dünya'nın en güzel sesinden en güzel şarkıyı dinleme gibi birşey Fakat artık ümit yetmiyor bana, ben artık şarkı dinlemek değil şarkı söylemek istiyorum...

Her hayırlı iş, belli belirsiz bir gölgeyi bünyesinde barındırıyor. Pürüzsüz sevinçler yok yaşamda. Siyahın içinde beyaz, beyazın içinde siyah.... Kaçınılmaz durum!

?Evet?, diyor. ?Aslım, dedim ona! Her solukta özgürce Aslım, diye haykırabilmek için? Son nefesimi verirken de dudaklarımda adının olacağından eminsin artık, değil mi??

"...Ağlama sakın çocuk, ağlama ! Korkmayana zarar gelmez, bunu bil. Sevgini hep söyle, saklama. Aklından korkuyu, gözlerinden yaşı sil." "Ağlama" değil de sanki "ağla" diyor Tanpınar. Sevgini söyleyemedin'içinde sakladın. O halde ağlayabilirsin, ağla..."

Yeterince sahiplenmemek, yeterince sevmemek anlamına mı geliyor? Öyle olmaması gerektiğini düşünüyorum. Karşısındakini boğmadan, bunaltmadan, özgürlüklerini kısıtlamadan da sevemez mi insan?

Bizimkisi umutsuzluktan uzak, karanlığa değil, aydınlık bir geleceğe uzanacak ve sonsuza dek sürecek bir ıslık...

Şiir benim yüreğim! Damarlarımda dolanan kan.. Soluduğum hava, içtiğim su.. Biricik tutkum, vazgeçilmezim..

"Daha yalnız olunabilirdi, yalnızlık olmasaydı..."

Şöyle bir düşün: O günlere dönebilsen, yüreğinin peşine takılıp seni götüreceği yere gitmeyi yeğlemez miydin? O günler, ah o günler... Neden rahat bırakmıyorsunuz beni? Neden bir türlü kopamıyorum sizden...