Bana güç veren neydi biliyor musun? Korkularım..

yüreğim seni çok sevdi
o yürek talan
o yürek yangın yeri
o yürek seni istiyor
bir tek seni...

"Tabii ki.Yaşamdaki hiçbir oyun tek kişilik değildir.Çoğul hamlelerin söz konusu olduğu şartlarda da, pişmanlıkları ve keşkeleri en aza indirgemek için hırs ve risk kavramlarını iyi değerlendirmemiz gerekiyor.Kader diye,bir şey yok bana göre.İnsanların yapı farklılıkları,kaderlerini de şekillendiriyor.Yaşamdaki mutluluk ve acılar, yaşayanın kendi elleriyle yarattığı, kendi özgün eserleri değil mi?

''Dostların cinsiyeti olabilirdi, ama dostluklar cinsiyetsizdi.

Kör bir kuyunun dibine vardıktan sonra, yitirilecek hiçbir şey kalmadığı bilinci, umulmadık bir güç veriyor insana.

Gittin...
Bir yemin kaldı aramızda
Yarısı senin
Yarısı benim...

Sen diyorum İstanbul geliyor aklıma
İstanbul diyorum sen.
Sen şehrim kadar güzelsin
Şehrim senin kadar acılı.

Kim bilir belki bu kadar sevmezdik birbirimizi
uzaktan seyretmeseydik ruhunu birbirimizin.
Kim bilir felek ayırmasaydı bizi birbirimizden
belki bu kadar yakın olmazdık birbirimize...

Gitmek,
Gözlerinde gitmek sürgüne.
Yatmak,
Gözlerinde yatmak zindanı.
Gözlerin hani?

İçmek,
Gözlerinde içmek ay ışığını.
Varmak,
Gözlerinde varmak can tılsımına.
Gözlerin hani?

Uzağa değil, köşedeki pastaneye kadar gidecekti. Evde, hüzünlerini kaplayacak çikolatası kalmamıştı.