Zira nefis diri oldukça insanoğlu aç kalmaya mahkumdur.

Ölümü anlamayan hayatı anlayamaz.

insanları kurtaramayan kişinin insanlığı kurtarmaya gayret etmesi gerekmektedir ki böylelikle insanlık kurtulunca insanlar yeniden doğar.İnsanlık ise kültürdür, mirastır, ilimdir; yüzyılların süzgecinden geçen satırların buluştuğu beyinlerdir.

İşte bu yüzden, yolunu bulması gereken insan önce kendini bilmeli,İstikameti bilmek, kendini bilmekle;kendini bilmek yeryüzünü ve evreni anlamakla başlıyor.Bir denizci, suların ortasında, hangi tarafa bakılırsa bakılsın aynı manzaranın göründüğü, 360 derece aynılığın merkezinde yapayalnızdır.Karalar görünmez, sular konuşmaz , her şey sus pus olur.Issızlık ve yalnızlık, hiçlik ve anlamsızlık, yokluk ve varlık kendisini insana hiçbir zaman olmadığı kadar derinden hissettirir.İnsan, denizin ortasında bir damla bile olmadığını, ama damlasız da denizin olmayacağını anlar.Suların ortasında hiç olmayacağı kadar anlar insan bir parça toprak olduğunu.Her toprağın bir parça yeryüzü olduğunu ve yeryüzünün bir parça evren olduğunu.. Bunu anlayan insan pusuladan farklı mıdır? Bir pusula Elifi olabilmek; bütün mesele bu!

" Bir kralın büyüklüğü yönettiği toprakların genişliği ve büyüklüğüyle ölçülmez; hüküm sürdüğü topraklardaki adaleti ve liyakatiyle ölçülür! Bir el parçası kadar toprağa adil hükmeden imparator, dünyaya zulmeden kraldan daha büyüktür! " Sultan Bayezid

Haritalar insanı bir yerden başka bir yere götürür, ama çoğu zaman harita insana gideceği yeri değil, ona geldiği yeri, insana kendisini anlatır.

Ama Türk'ü Türk yapan şey hiçbir zaman değişmedi, oğlum o da bizim sözümüzün eri olmamızdır.

Hiç kimse unutmamalıdır ki ,her erkek aslında babasını yitirdiğinde doğar.

Para kaosu sever.

Her terör eninde sonunda ona dur diyecek yeni bir kahraman yaratır.