Hayat bir sermayedir, bunun kârı iyiliktir.

Sağındaki dar bir hücrede genç bir kadın beton bir sunağa çırılçıplak bağlanmıştı; yanındaki iki rahip, kadının dişilik organını hemen yanlarındaki ateşte kızdırdıkları bir maşayı değdirerek dağlıyorlardı. Elinde maşayı tutan rahip öfkeliydi: "Seni pis cadı! Kutsal İsa'ya ihanet etmenin bedelini ödeyeceksin! Şeytan doğurmanın cezasını çekeceksin!" Sunağın öte tarafındaki rahip ise elinde İncil, hafif yüksek sesle Latince ayetler okuyordu.

Orta Asya'da yazılı kaynaklara göre altıncı yüzyılda Türk adlı bir kavim ortaya çıktı. Çeşitli nedenlerle kavim asırlar sonra dünyaca başka eşi görülmeyen yüzyıllar sürecek bir göçe başlayarak Batı Asya, Orta Doğu, Mezopotamya ve Anadolu topraklarında kademe kademe hüküm sürdü. Türklerin ilerlemeleri Küçük Asya adı verilen Anadolu'nun batısında Roma İmparatorluğu'yla karşılaştıklarında durdu. Yüzlerce yıldır Araplar, Slavlar, Hunlar, İranlılar, Bulgarlar ve Macarların tıkanıp kaldıkları yerde Türkler de yolun sonuna gelmişlerdi. On beşinci yüzyılın ortasında, 19 yaşındaki bir genç bütün dünyanın kaderini değiştirecek bir olayı gerçekleştirmek üzereydi.

"Ama benim hayal ettiğim yepyeni bir dünya, yepyeni bir merkez. Bütün dünyanın tek bir noktada toplandığı, Doğu'nun ve Batı'nın merkezi olan bir imparatorluk. Peygamberin Mekke'si gibi, Abbasilerin Bağdat'ı, İskender'in Halep'i, Selahaddin'in Kudüs'ü, Sezar'ın Roma'sı gibi bir şehir! Allah'ın emrinde, Hakk'ın hizmetinde, bütün insanların mutlulukla yaşadığı, bütün ilimlerin en üst seviyelere çıkarıldığı, cihana emsal olacak bir şehir!"

"Ben benden önceki hiçbir sultana benzemem. Eski günler geride kaldı. Sizin hayalleriniz benim yapabileceklerime erişemez. Şimdi siz ve heyetiniz sağ salim surlarınızın içine geri dönünüz. Ama kendi topraklarımda yaptırdığım işlerle ilgili bir daha beni sorguya çekmeye geleniniz olursa, geriye kellenizi göndereceğim."

Asayı bulduğumda her şey biter. Asayı bulduğumda her şey başlar. O gün güneş dürülür, yıldızlar kararır, dağlar sökülü.. O gün, denizler kaynar, gök kubbe yıkılır!

Asayı bulduğumda, gökyüzündeki Avcı yere düşer, Sahra'nın kumları sulara karışır ve yedi iklim yok olur gider!

Ben, herkesten önce kendime konuşurum. Benim sözüm kendimedir. Benim derdim ben'imledir..

Yeryüzüne öykünür âşık, gökyüzüne vurulur, sonra perde aralanır, onların Mâlik'ine, şeylerin Halik'ine, mülkün gerçek sahibine tutulur. Sıtma olmuş gibi titrer,titrer de ölmeden ölümü hisseder.

"Tohumun toprağın altında sıkışması, orada karanlıkta haftalarca, belki aylarca beklemesi gerekir." diyerek kendi sorduğu soruyu cevapladı Şeyh. "Tohum çamurun ve karanlığın içinde sıkışınca kendi kabuğunu kırar ve filizlenir. Bir tohumun faydalı olabilmesi için kendi kendini kırması, çamurun altında pişmesi gerekir. Sen toprağın üstünde güneşin önünde öylece kendinden filizlenen bir tohum gördün mü?"