Her kim anlatırsa anlatsın ve ne denli doğru anlatmaya çalışırsa çalışsın, her anlatıda kesinlikle yaşam vardır, yalan, yanlış ya da eksik.

En mutsuz zamanım, ne kendisiyle birlikte olabildiğim, ne de kendimle kalmama izin veren birisiyle birlikte (iki kişilik yalnızlık) olduğum zamanlardır

...Kalem yapın beni kalem Şiirler yazan sevi üstüne Ölüm kararı değil...

"Çok İlerledik" adlı öyküden günümüze ışık tutan cümleler...

"Bilirsiniz sözümde hep durmuşumdur duracağım Sevgilime söz verdim ben yirmi yıl yaşayacağım Düşmanlarım sevinmesin yirmi yıl sonra yok diye Belli değil yirmi yıla ne zaman başlayacağım" (s.87)

bu dünyada milyarlarca insan var, hepsi de başka başka. Hiç biri birbirine benzemez. Bu senin araba dediğin şeyi insanlar yapıyor. Allah bile insanların yüzünü birbirine benzetmezken, hiç insan yapısı arabaların kapıları aynı olur mu?

Bizde en çok düşünülecek bir sınıf varsa, o da kuşkusuz alt tabakadır. Çiftçi, makineci, dükkancı, kısacası emekçilerin oluşturduğu bu sınıf ahali, alnının teriyle ekmeğini kazanır, devletin hazinesini emeğinden ayırdığı hisseyle doldurur. Asker olur, kan vergisini de öder. Böyleyken çoğunlukla düşünülmesi ihmal edilir. Hatta bir siyasi oya, bir seçim hakkına bile sahip olmaz.