"Korkularının üstüne yürümelisin evlat. Huzuru ancak orada bulabilirsin."

"Çocuk, insanın atasıdır."

Bilirsiniz, insanlar doğar, ölür ve sonra büyür.

Hiçkimse ölene kadar ölüme hazır değildir.

okulda insanın asıl öğrenmesi istenen anlatılan dersler değil ders anlatırken susması gerektiğidir

nerdeyse her sözcüğün arkasından bir kahkaha patlatırlardı çoğunlukla da kendi ağızlarından çıkanların birbirlerini ya da herhangi başka bir şeyi gerçekten anlamaya çalıştıklarını sanmıyorum sadece salak salak gülüyorlardı kendilerini hep dışarıda bıraktıklarıyla tanımlayan insanlar böyledir bir uyuşturucu alttan alta hep var olan sessizliği işitmelerini önleyen bir tür gürültüdür kahkaha onlar için gülmek hayatla yüzleşmekten korur onları diyeceğim kafası karışık kayıp tiplerdi işte açıkçası hiç umudum yoktu bunlardan birkaç yıl ota boka gülüp ne kadar farklı olduklarına inanmayı sürdürerek sefil bir orta sınıf hayatına adım atacaklardı

insanlar suç işlediği için değil suç işlenmemesi gerektiği için cezalandırılıyordu

kafanızı ezmesini beklediğiniz birisi sizi kucaklayıverirse onu kendinize dünyadaki herkesten daha yakın hissedersiniz

yapılsa ne olur yapılmasa ne olur diyerek rakısını dipledi babam hepsi hikaye imtihanı kimin kazanacağı aylar öncesinden bellidir bir sürü gariban da memleketin öbür ucundan gelip sefil olur buralarda

eğlenmek isteseydik tiyatroya giderdik biz buraya acı çekmeye geliyoruz acının tesellisi acıdır