"Dünyadaki kötülük neredeyse her zaman cehaletten kaynaklanır ve eğer aydınlatılmamışsa, iyi niyet de kötülük kadar zarar verebilir. İnsanlar kötü olmak yerine daha çok iyidir ve gerçekte sorun bu değildir. Ancak insanlar bir şeyin farkında değillerdir: şu erdem ya da kusur denilen şeyin. En umut kırıcı kusur, her şeyi bildiğini sanan ve böylece kendine öldürme hakkı tanıyan cehalettir."

İnsanlar ne de olsa daima biraz kabahatlidir.

İnsan her zaman az buçuk suçludur.

?Çünkü birisini gerçekten düşünmek, başka hiçbir şeyle, ne temizlik, ne uçan sinek, ne yemekler, ne kaşıntılar, hiçbir şeyle ilgilenmeden onu her dakika düşünmektir??

"Şimdi ya da yirmi yıl sonra olsun, ölecek olan hep bendim.."

Yaşam benim için gittikçe zorlaşıyordu; beden keyifsiz oldumu, yürek de ölgünleşir? Bana öyle geliyordu ki, hiç öğrenmemiş olduğum, ama yine de çok iyi bildiğim bir şeyi, yani yaşamayı unutuyordum?

Degişmemiştim elbette.Ama artık yalnız değildim.Prag'da duvarlar arasında bunalıyordum.Burada (Vicenza) dünyanın önündeydim,kendi çevreme yansımıştım,evreni kendime benzer biçimlerle dolduruyordum.Öyle ya,güneşten söz etmedim daha.İçinde çocukluğumun geçtiği yoksulluk dünyasına duyduğum bağlılığı ve aşkı neden sonra anladığım gibi,güneşin ve doğuşumu görmüş ülkelerin dersini de ancak şimdi sezinliyorum.

İnsanlık, göksel bölgelerin yukarısından yüzünü gösterip korkunç görünüşüyle ölümlüleri tehdit eden bir dinin ağırlığı altında, yeryüzünde iğrenç bir yaşam sürerken, ilk olarak bir Helen, bir insan, ölümlü gözlerini onun üzerine dikmeyi, ona karşı çıkmayı göze aldı... Böylece din de devrildi ve ayaklar altında çiğnendi; bize gelince, utku göklere yükseltiyor bizi. Gelecek tanrısız insanların biricik aşkınlığıdır.

Aktörenin (ahlâkın) dünyaya inancı yoktur. Nietzsche?ye göre, gerçek aktöre açık görüşlülükten ayrılmaz. ?Dünyanın kara çalıcılarına? karşı serttir, çünkü bu kara çalmada yüz kızartıcı bir kaçış hazzı görür. Ona göre, geleneksel aktöre, aktöresizliğin özel bir durumundan başka bir şey değildir. ?Doğrulanmak gereksiniminde olan iyiliktir,? der. Sonra da şunu söyler: ?Bir gün gelecek, iyilik yapmaya aktörel nedenlerle son verilecektir.?

Köle, iş'e adalet istemekle başlar, krallık istemekle bitirir.