Herkes bilir ki hayat, yaşanmak zahmetine değmeyen bir şeydir.

Bir şehri tanımanın en kolay yolu, oradaki insanların nasıl çalıştıklarını, nasıl seviştiklerini, nasıl öldüklerini öğrenmektir.

İnsanlar yalnız felaketi yaşarken gerçeğe kendilerini kaptırırlar; yani susarlar.

Dünyada her kötülük, hemen daima bilgisizlikten gelir, bilgiye dayanmayan iyi niyet de kötülük kadar zararlı olabilir. İnsanlar kötü olmaktan çok iyidirler, fakat ana sorun bu değil.

İnsanlar, erdem veya kusur denilen şeylerin ne demek olduğunu hiçbir suretle bilmiyorlardı, oysa en ıslah edilmez kusur, her şeyi bildiğini sanmaktan doğan ve insanları öldürmek için kendinde hak gören bir bilgisizlikten gelenidir. Katilin ruhu kördür, yeteri kadar basirete sahip olmadan ne gerçek bir iyilik, ne de güzel bir aşk mümkündür.

İnsanın umutsuzluğa alışması, umutsuzluktan da beterdir.

Ben hayalime gülümsemeye çalışırken, o ciddi duruyordu...

İnsan, ne de olsa daima biraz kabahatlidir...

Sağlıklı bütün insanlar, sevdiklerinin ölümünü az çok arzu etmiştir...

Hiçbir zaman söyleyecek fazla sözüm yoktur, onun için susarım...