Ama asıl bugünü karanlıktan kurtarmak gerek. Bir halk karanlık ve zulüm içinde yaşarken, yalnızca geçmişi aydınlığa çıkarmak için uğraşmak yeterli değil.

...sadece seçimlerimiz değil, rastlantılar da belirliyormuş insanın hayatını... Sayfa 35

Yapmayın İmparatorum, dedi kararlı bir sesle. Kaçmayın. Kurtuluş için tek yol olsa bile bunu yapmayın. Kuşkusuz, hepimiz bir gün öleceğiz. Önemli olan ölmek değil, şerefle anılmaktır. Kaçışınız, size ölüm kadar şeref getirmeyecektir. Lütfen gitmeyin. Bana gelince, bu erguvan renkli pelerinimden daha güzel bir kefen düşünemiyorum...

Yanılıyorsunuz Adem Bey. Hiç romantik biri değilimdir. Öyle romantik adamlardan da hoşlanmam. Ama şükür, vicdanlı biriyimdir. Vicdanım ne derse benim için doğru odur. İşte o yüzden, ne insanların kafataslarıyla krallık kuranları, ne de onları takdir edenleri severim...

Yağmur diniyor galiba Ali...Öğleye kalmadan güneş açacak...

Ulan insan kadına bir gülümser, demeye hazırlanıyordum ki, çaldı telefonumun zili...

Osmanlı İmparatorluğu'nu düşündüm. O büyük devletin nerdeyse dört yüz yıllık serüveninin yaşandığı bu mekana adım atmak tuhaf duygular uyandırıyordu insanda...

Annem tarih öğretmeniydi ama gözlerimi kaparım vazifemi yaparım türünden değil. İdealist bir öğretmendi. Mesleğiyle çok ilgiliydi. Kitaplar, dergiler, konferanslar, öğrencilerine tarihi sevdirmek için elinden geleni yapardı.

Bizim evde yapılması şart olan üç şey vardı: Kitap okumak, tiyatroya gitmek ve müze gezmek. Kitap okumayı seviyordum, tahmin edeceğin gibi, polisiye olanları...

Amacınız ne kadar yüce olursa olsun, kendi öz çocuğunuza bile zorla hiçbir şey yaptıramazsınız...