Ayrı düşmüş insanlar için ülke bazen yalnızca bir türkü demekti, bazen buğusu üstünde sıcak bir yemek, bazen bir sokak görüntüsü, bazen de bir isim. Nereye giderse gitsin, ülkesini içinde taşırdı insan. Ülke düşüncelere sinerdi, davranış olur hiç beklemediğiniz bir anda kendini gösterirdi. İstersiniz ama kurtulamazdınız ondan, bir tat, bir dokunuş, bir ses, bir koku, bir görüntü olur aklınıza takılır, çekip götürürdü çocukluğunuzun, gençliğinizin geçtiği yerlere. Kar Kokusu, Ahmet Ümit

''... Binanın önüne bir ambulans gelmişti. Bir sedyeye konulan cesedi görevliler ambulansa taşıyorlardı. Mehmet'in saygılı gülümseyişini anımsadı Leonid. ''Ölmek için kötü bir zaman'' diye mırıldandı.''Düşlerinin ülkesinde öldürülmek ise ayrı bir talihsizlik.'' Belki cesedini bile Türkiye'ye götüremeyeceklerdi. Moskova'da, mezarını kimsenin ziyaret etmediği yalnız bir ölü. Nereye gömüleceği çok mu önemliydi? O bir enternasyonalistti. Bu ülkenin toprakları doğduğu kentin toprakları kadar yakındır ona diye düşündü...'' Kar Kokusu, Ahmet Ümit

Allah'ın zalim kulu olmaktansa, mazlum kulu ol. (sayfa 293)

Sarı Kıza Sen karlı günlerimde açan Kırmızı güneş gibisin. Güzelliğini görüyorum da, Dokunamıyorum sıcaklığına.

''Ölüme yakın olursam, belki hayatın anlamını öğrenirim diye düşünmüştüm.''

"Geçecek, her şey geçer, hepsi geçer. Hatta sonra, çok sonra anılar hükmünü yitirdikten, onu iyice unuttuktan, içindeki acının yerini kocaman bir boşluk aldıktan, keşke geçmeseydi dedikten sonra, keşke acısını bir hastalık gibi yüreğimde taşısaydım, desen bile geçer."

kimine ölüm , kimine aşk

ölmek için kötü bir zaman. düşlerinin ülkesinde öldürülmek ise ayrı bir talihsizlik

felaketler insanları birleştiirir.

ayrı düşmüş insanlar için ülke bazen yalnızca bir türkü demekti. bazen buğusu üstünde sıcak bir yemek bazen bir sokak görüntüsü bazen de bir isim