Öğle sonrası Ay'ına kimse bakmıyor, oysa Ay'ın ilgimize en çok gereksinim duyduğu zaman bu; çünkü varlığı kuşkulu henüz...

Peki, ya hatası eski bir yanlışlığı düzelttiyse..? Dalgınlığı düzensizlik değil de, düzen getirdiyse..?

Bir insanın yaşamı bir olaylar bütününden oluşur ve bunların sonuncusu bütünün tümünün yönünü değiştirebilir hala, öncekilerden daha önemli olduğu için değil, ama bir kez bir yaşama katılınca, olaylar tarih sırasına göre dizilmeyip, bir iç mimariye karşılık verdikleri için...

Her şeyin bir tek kez olması olanaksız. Kombinezonları milyarlara ulaşan belli sayıda öğe var ve bunlardan ancak birkaç tanesi bir anlam ile bir biçim kazanıp, bu anlamsız ve şekilsiz toz bulutu arasında kendisini kabul ettiriyor; tıpkı tarot destesindeki yetmiş sekiz kağıdın eşleşmelerinde öykü dizilerinin oluşup hemen dağılması gibi...

Dünyanın çekirdeği boştur, evrende devinen şeyin temel ilkesi uzay boşluğudur. Var olan, bu yokluğun çevresinde kurulur...

"Kimsin..?" "Ben, senin vazgeçtiğin kızla evlenmesi, yol ağzında seçmediğin yoldan gitmesi, bıraktığın kuyuda su içmesi gereken kişiyim. Bir seçim yapmamakla benim seçimime de engel oldun." "Nereye gidiyorsun..?" "Senin karşına çıkacak olana değil, başka bir hana." "Bir daha nerede göreceğim seni..?" "Senin asılacağın darağacından başka bir darağacında sallanırken. Elveda..!"

Böyle bırakın beni. Dönüp dolaşıp sonunda anladım. Dünyayı tersinden okumak gerek. Keramet bunda..!

Öyle çeşmeler vardır ki, içtikçe insanın susuzluğu dineceği yerde artar...

Oyunla yaşam arasında bir fark kalmadı, ciddi ciddi oynamak zorundalar...

Ceza yasası yanlış. Ömrümüz boyunca neleri yapamayacağımızı yazmışlar: Hırsızlık, adam öldürme, çalıntı mal satın alma, gasp... Ama insanın belli koşullarda, bunları yapmak yerine neler yapabileceği yazılmamış...