-O zaman artık umursamıyorsun? -O kadar umursuyorum ki hastayım? -Ya bana yardım etmeyecek misin? -İyi geceler,iyi geceler...

Hayaller,tıpkı isterik bir balığın içinde olduğu dev bir kavanozun suyunun bir anda boşaltılması gibi süzülüp gitti.

"Başından beri bir sürü aptallık yaptım." "Neyse ki doğru şeyler için aptallık yaptın."

"Bir trenin hafızası çok zayıftır, hemencecik her şeyi ardında bırakır."

"Kitap yakmaktan daha kötü suçlar vardır. Bunlardan biri de kitap okumamaktır." -Ray Bradbury

Sadece bana ne yapacağımın söylenmesi için taraf değiştirmek istemiyorum. Eğer böyle yapacaksam, değiştirmek için bir neden yok.

Hiç de, anayasanın dediği gibi, kimse eşit ve özgür doğmamıştır, herkes eşit yapılır. Her insan bir diğerinin sureti olunca herkes mutlu olur, ortada çekinilecek, korkulacak, herkesin kendisini yargılamasına yol açacak dağlar yoktur.

Eğer dünya kitap okumayanlarla, öğrenmeyenlerle, bilgisizlerle dolmaya başlarsa,kitapları yakmak zorunda kalmazsınız, değil mi? Eğer dünyanın geniş ekranı basketbolla ve futbolla dolar ve MTV içinde boğulursa, gazyağını ateşlemek veya okyucu avlamak için Beatty'lere gerek kalmaz. Eğer ön bilgiler okul odalarının çatlakları ve vantilatörleri arasında eriyip yok olursa, bir süre sonra bunları kim bilir veya umursar?

İnsanların başlarına getirip yücelttikleri bir liderleri her zaman vardır... bu, işte sadece bu, zorbaların türediği kaynaktır; ilk ortaya çıktığı zaman , o bir koruyucudur.

Kitaplar, tören alayı büyük bir gürültü içinde caddede ilerlerken, Sezar'ın kulağına "Unutma, Sezar, sende ölümlüsün" diyen pretoryen muhafızlarıdır.