Devlet diye gerçek bir şey yok ki.En tepe de kendini devlet sanarak kararlar alan insanların yaşamasına yada ölmesine karar veren çobanlar var!

Niye hiçbir sokağın,caddenin,meydanın, köyün adı aynı kalmıyor, sürekli değiştiriliyordu acaba ?
Tarihten kaçmak için mi ? Her şeye sıfırdan başlamak için mi ?

Her insan kendi hayatının başrolünde oynuyor.

"Her insan bedeninin çürüyeceğini bilir ve bundan korkar" dedim. "Ama çoğu insanın ruhu gövdesinden önce çürür; nedense bundan kimse korkmaz!"

Fazla bilmek mutsuzluk getiriyor...
"Ne mutlu cehaletin koruyucu rahmi içinde bir cenin gibi büzülüp yatanlara" diyorum...

Müzik, edebiyat gibi duyguları anlatmıyor, bizzat yaşatmak amacını güdüyordu. Bu da işe yaramaz bir şeydi, çünkü benim duyguları yaşamaya değil öğrenmeye ihtiyacım vardı.

"İnsanlar delidir!" dedim. "Neyi niçin yaptıklarını bilmezler. Beyinlerinde bir diktatör vardır, onları hormonları yönetir ama bunun farkında olmazlar, kendi iradeleriyle davrandıklarını sanırlar."

Bilgi ne garip bir şeydi. Şişede hapsedilmiş bir cin gibi yıllarca duruyor, senin gelip kapağını açacağın günü bekliyordu.

Piyano nasıl dinlenmek için çalınırsa, roman da okunmak için yazılır. İkisinin de temelinde "haz" denilen o sanat büyüsü vardır.

Hayatta yapılan her güzel iş gibi, kitap da zevk alarak okunmalı.

Mesela Amerika'da "edebiyat" saydıkları metinlerin en başarılıları yirmi-otuz bin okura ulaşırken öteki saçmalıklar 10 milyon rakamını görüyor.