Vıcık vıcık yüzeysellik yayan şu 'kişisel gelişim' kitaplarının bağırıp durduğu ' İstersen yaparsın! ' sözü tam bir kandırmacaydı. İnsan ancak yapabileceğini isterdi. 'İstemek' kavramı, 'dilemek'ten ve 'hayallere dalmak'tan farklı bir şeydi. Bedelini göze almakla, gereğini yapmakla ilgili bir şeydi.

"Her zaman olduğu gibi, cehenneme giden yollar yine iyi niyet taşlarıyla döşenmişti."

Tık... Kapandı telefon. Bu da aynı diye geçirdim içimden.
Bir gün dediklerimi değil, demek istediklerimi anlayacak bir erkek çıkmayacak mı karşıma!
Hava kötü dediğimde sadece havadan söz etmediğimi anlamak bu kadar zor mu?
İlle de, ben bu hayattan bıktım, türünde sözler mi etmeliyim?
İşim çok dediğimde, bana sahip çıkacak bir erkeğe ihtiyaç duyduğumu anlayacak biri... Yanımda olmanı istiyorum diyemediğim için bu yağmur içimi ıslatıyor dediğimi nasıl anlamaz ?
Düpedüz, sarıl bana dedikten sonra sarılmanın ne anlamı kalır!

...ve birden gördüm içimden yükselen çığlığı zorlukla bastırdım elimle ağzımı kapattığımı fark ettim Buradaydı işte elimdeydi sararmış bir nota kağıdına hala solmamış olan çini mürekkeple yazılmıştı ve üstünde şunlar yazıyordu

SERENADE FÜR NADİA

tam kolundan tutup Maksimilanı tuttuğu sırada müthiş bir patlama ile Sutruma Gemisi havaya uçta
Korkunç bir gürültünün ardından bir anda dünya sessizliğe gömüldü .Gökyüzü tahta parçacıklarıyla doldu ve gemi büyük bir süratle battı,
Patlama olduğunda acaba Nadia neredeydi kendisini görmüş küpeşteye tutulmuş onumu bekliyordu .
Yoksa ambarda mıydı son olarak ne yedi aklındaki son düşünce neydi korkacak vakti olmuş muydu
Denize doğru fırlayanlar arasında mıydı birden bire mi ölmüştü yoksa soğuk suda uzun süre can mı çekişmişti...

Diyorum ki, savaş kararı alacak olan liderin, mesela George Bush'un,bu kararı almak için bir çocuğu elleriyle öldürmesi şartı konsa. Nasıl olsa binlerce çocuğun idam kararını imzalıyor, bunu yapmak için tek bir çocuğun canını almsı gerekse iyi olmaz mı? Çünkükendileri sıcak ofislerinde bir imza atıyor, bir damla kan bile görmeden yaşıyorlar.Ama bombardımanlarda yüz binlerce çocuk ve kadın ölüyor. Başkanın suçu yok, emir kulu pilotun suçu yok, o zaman suç kimde? Bu insanları basılan bir düğme mi öldürüyor?

Mutlu olabilmenin tek şartı ''unutmayı'' başarabilmekti.

"Zenginlik insana ait bir özellik değil" diyorum. "Para insanın doğal bir parçası değil; kaybolabilir, çalınabilir, soyut bir kavram bir takım sıfırlar... Zaten hayatta anlamlı olan değerler parayla sahip olunamayanlar. Kitap, çalışacak insan, eşya alabilirsin ; ama bunlar bilginin, dostluğun, paylaşma duygusunun yerini tutamaz... "

tık... Kapandı telefon. Bu da aynı diye geçirdim içimden. Bir gün dediklerimi değil, demek istediklerimi anlayacak bir erkek çıkmayacak mı karşıma! Hava kötü dediğimde sadece havadan söz etmediğimi anlamak bu kadar zor mu? İlle de, ben bu hayattan bıktım, türünde sözler mi etmeliyim? İşim çok dediğimde, bana sahip çıkacak bir erkeğe ihtiyaç duyduğumu anlayacak biri... Yanımda olmanı istiyorum diyemediğim için bu yağmur içimi ıslatıyor dediğimi nasıl anlamaz? Düpedüz, sarıl bana dedikten sonra sarılmanın ne anlamı kalır!

Aşk dendiğinde küçülüyordu her şey. O zaman gerçek aşka ne ad verdiğimi sordu. 'Karasevda' dedim..