Insanın kendi yükünü taşıması, diğerlerinin yükünü taşımasından daha rahatlatıcı.

İnsan neden bu yaşama daha çok katlanan. Neden bu dayanılmaz yalnızlığa daha çok katlanan. Neden bu parlak ve zamansız aşağı daha çok katlansın. Neden kendisiyle birlikte dolmuş olan intihar özlemini daha çok taşırsın.

Herkes günlük yaşam, çalışma, kahveler ve lokantalardan sonra derin yalnızlığa gömülmeye alışmış.

Uzun sürüyor uykunun gelip, beni bana unutturması.

Çünkü sinir hastalığı da bulaşıcı bir şey. Hem öyle mikrop almakla değil, bir insanın umutsuzluğunu derinden algılamak ve bile geçebilir.

Genç. Ama her şeyi yaşamış da, artık hiçbir şeye aldırmıyor gibi bir tutum içinde. Gelişigüzel alıyor yaşamı. Sıkılıyor. Sıkılan erkekleri de hiç sevmem.

Için için henüz ölmediğime, yaşamın sürekliliğini duyduğuma seviniyorum.

Şimdi gene evdeyim. Kendi hakkında karar vermekten yoksunum. Sanki bir eşyayım.Konuşup, fısıldaşıp, istedikleri yere koyuyorlar beni.

Uyanmak Çıldırmak demek. Uyumalıyım. Derin uzun uyumalıyım.

Insan öldü mü Kendi kendine ölüyor.