"N'olur hep birlikte gidelim, nasıl oluyor da ben ölüyorum, siz burada kalıyorsunuz, henüz bitmemiş gençliklerinizle, oluşmamış hastalıklarınızla, demek istiyorlar. Yaşamı cesur yaşamak gerek. Yaşamı doyarak yaşamak gerek. Yaşamı insafsızca yaşamak gerek. Yaşam sert. Yaşamı sert yaşamak gerek. Aşırı duyarlılıkları, garip aile bağlarını zamanında yenmek gerekiyor. Kendi kendine cesur olan insan, neden ölümünü cesur ve istekle ölmesin? İstekle yaşayan insan neden istekle ölmesin."

Her zaman yabancı insanlar bize dostlarımızdan daha çok sunan, veren kişiler. Öyleyse yaşamımızı neden yalnız yabancılar arasında geçirmiyoruz. Hiçbir beklenti olmadan, hiçbir yük olmadan ya da insanın kendi kendine mutluluk dediği kısa anlardan yoksun. Tüm duyguların en güzeli duygusuzluk, öyle bir duygusuzluk ki, insanın tüm dünyayı ve tüm insanları kucaklayabileceği duygusuzluğun duygusu.

?Yaşamım boyunca içimi kemirttiniz. evlenizle. okullarınızla. iş yerlerinizle. özel ya da resmi kuruluşlarınızla içimi kemirttiniz. ölmek istedim, dirilttiniz. yazı yazmak istedim, aç kalırsın, dediniz. aç kalmayı dendim, serum verdiniz. delirdim, kafama elektrik verdiniz.? ? Tezer Özlü, Yaşamın Ucuna Yolculuk

tüm duyguların en güzeli duygusuzluk,öyle bir duygusuzluk ki,insanın tüm dünyayı ve tüm insanları kucaklayabileceği duygusuzluğun duygusu.

Bir ülkenin zaferi,diğer ülkenin yenilgisi.Zaferler de,yenilgiler de insan ölüleri üzerinden geçiyor

Sınırları tanıyan ,benimseyen,bu sınırları,bu sınırlara uyum gösteren hiçbir insan,karşı çıkmanın sonundaki bireysel bağımsızlığa erişemeyecek.

Yabancısı olmadığım tek bir olgu var.o da kendi varoluşum.belki tek mutluluğum bu.tek bağlantım kendimi kavrayamazsam,tüm varoluşum yitmiş demektir.

Yabancısı olmadığım tek bir olgu var.o da kendi varoluşum.belki tek mutluluğum bu.tek bağlantım kendimi kavrayamazsam,tüm varoluşum yitmiş demektir

Yaşam, şimdi ancak kavranılması ve anlaşılması gereken; oysa yaşanması, gercegine inilmesiilerideki yıllara atılan bir yabancı öğe gibi önümüze getirilmiş. Coğrafya derlerine getirilen yerküre gibi. Kimse yaşadığımiz mevsimin, günlerin ve gecelerin yaşamın kendisi olduğundan söz etmiyor. Her an belirtilen bir öğretiye, bizler hep hazırlanıyoruz. Neye?

Ölüm düşüncesi izliyor beni. Gece gündüz kendimi öldürmeyi düşünüyorum. Bunun belli bir nedeni yok. Yaşansa da olur, yaşanmasa da. Bir kaygı yalnız. Beni, kendimi öldürmeyi denemeye iten bir kaygı. Karşı çıkmak istediğim evler, koltuklar, halılar, müzikler, öğretmenler var. Karşı çıkmak istediğim kurallar var. Bir haykırış! Küçük dünyanız sizin olsun. Bir haykırış!