Şeytan bütün gücünü bizden alıyor farkında değil. Bizden kopup yine bize gelen, bizden bir türlü ayrılmayan, ayrılamayan aleve aşık bir pervane gibi ruhumuza koşan odur. Ama aleve düşen, o yüce aleve düşen de onu yakmaktır. Yakmadığı sürece kendi saflığını yitirecektir alev.

Ah! Düşüşsüz insan! Benden övgü bekleme. Düşüşün tadını alamayan insan! Senin yücelerin serinliğinden, arılığından ne haberin vardır? Ruh gecesinin yedi katlı karanlığına batmamış yürek! Sana ışıklar ve aydınlıklar ne der? Ey zindanda bir gece geçirmemiş dost. Güneşe doğru çılgın koşuyu yapacak çocuk olabilir misin? Ey yükseklerden büyük seslerle düşen su, bu yalçın kayalara bir şelale borçlu olduğunu biliyor musun? Sessiz ve dilsiz duran mezartaşı! Kitabendeki çizgiler, iniş ve çıkışı derinleştikçe seni tarihin içine yerleştirir farkında mısın?

Şeytansız insan (Adem) düşünülemediği gibi(düşünülürse o insandan ne eser kalır) başka uygarlıkların soğuğuyla karşılaşmayan bir uygarlık da düşünülemez.

"Kolay iman bir inkara dönüşebilir.Ama çile çekilerek erilen inanç, inkarların fırtınasına dayanıklıdır."

Ah, bir sarkaç gibi bir ölüme bir hayata gidip gelen ruhlarla, sadece biyolojik yaşantının içinde vakit dolduran ruhlar arasında ne büyük uçurum vardır...

Günah duygusu bir özgürlükten doğmakta. Özgürlük bir risk getiriyor ama oluşu da gerçeğin ateşten imtihanına sokuyor.

Ey estetik! Ey sanat! Ey edebiyat ve ey şiir! Seni doğuran ana öze, yani dine neden en kısa zamanda katkıların, yabancı duygu ve düşüncelerin,yanlışların pencerelerini açıyorsun.

Buğday, dünya lambasının yanması için basılan düğme oldu. Ve tabi ki cennet ışıklarının sönmesi de dünya ışıklarının gelmesiyle birlikte oldu. Çünkü dünya ışığı; cennet ışığı, ahiret bahçesi, ruh şafağı için bir gecedir, karanlıktır. Ahiret de cennet de dünyaya batmış, dünya boyasına boyanmış kişiye bir şey söylemez. Onun kalbini çağırmaz ahiret. Çağırsa da ahiretin çınlamasını duymaz o kalb. Bu kalbin gözlerinin görüş sınırı dünya çizgileridir.

Biz sana geldik ey toprak, ey ana kucağı sen bizi sakın zayi etmeyesin. Allah'ın hazinesinin açılacağı güne kadar saklamasını bil ey toprak! Ey ölüme kucağını açmış unsur, sakin eleman, diriliş de sana kucağını açacaktır, aklından çıkarma.

Çocuk da bir suç işledi mi annesinin kucağına atılmaz mı? Hatta annesine karşı bile annesine sığınır çocuk.