"Yakılmış müsveddelerinin kalıntıları, yanı başında, yerdeydi. Ölümünden az önce yeni bir hikaye yazmaya başlamıştı: Annesi, 'salgı salamaz ol! ' diye beddua eder yavru örümceğe, küçük örümcek ağ yapamayınca ölüme kurban gider."

"'Gözlerim kapanır kapanmaz karşımda sisli bir dünya belirdi. Kendi yarattığım ve düşüncelerime hayallerime uygun bir dünya. Her halde uyanıkken ki dünyamdan çok daha gerçek, daha doğal bir dünya. Sanki düşünce ve hayallerim için bir engel, bir bağ kalmıyor, o zaman ve mekan baskısı kalkıyordu. Gizli ihtiyaçlarımın doğurduğu birikmiş, yığılmış bir şehvet duygusu uykuda özgürlüğüne kavuşuyordu. Biçimler, durumlar inanılmaz fakat doğal çizgileriyla canlanıyorlardı. Uyanınca da varlığımdan şüphe ediyor, çünkü zaman ve mekan kavramını yitirmiş oluyordum.' Sanki rüyalarımı ben düzenliyor, yorumlarını önceden biliyordum.'"

Yaralar vardır hayatta, ruhu cüzam gibi yavaş yavaş ve yalnızlıkta yiyen, kemiren yaralar...

Çünkü benim için hiç önemi yok, inanmış inanmamış başkaları...

Lakin tek korkum; yarın ölebilirim kendimi tanıyamadan...

Hayat tecrübelerimle şu yargıya vardım ki, başkalarıyla benim aramda korkunç bir uçurum var, anladım, elden geldiğince susmam gerek, elden geldiğince düşüncelerimi kendime saklamalıyım. Ve şimdi yazmaya karar vermişsem, bunun tek nedeni kendimi gölgeme tanıtmak isteğidir...

Bu aşağılık dünyada ya onun aşkını isterim, ya da hiç kimsenin!

Butimar; bir kuştur. Deniz kıyısına çöker, denizin bir gün kuruyacağını düşünür, bu tasa yüzünden de su içmez hiç. "Butimar gibi olan insan, daha iyi insandır."

Bense onun gözlerine muhtaçtım. Bir bakışı yeterdi; felsefenin bütün müşküllerini, teolojinin bütün muammalarını çözmeye yeterdi. Bir bakışı, diğer rumuz ve sırları alırdı
benden, açardı...

Böyle durumlarda herkes, güçlü bir alışkanlığa, bir tutkuya sığınır: Ayyaş içer, edebiyatçı yazar, yontucu taşı yontar, acısını dindirmek için her biri, en kuvvetli içgüdüsünden medet umar ve gerçek sanatçı, kendi bağlarından şaheserler yaratır. Ama ben, ki zevksiz ve biçare biriyim, ben ne yapabilirim?