Bir kadınla sevişmek ve bir kadınla uyumak iki ayrı tutkudur, sadece farklı değil aynı zamanda da zıt tutkular. Aşk çiftleşme arzusunda (sonsuz sayıda kadına kadar uzanabilecek bir tutku) duyurmaz kendini, uykuyu paylaşma arzusunda duyurur (tek bir kadınla sınırlı olan bir arzu).

Çok sayıda kadının peşinde koşan erkekleri iki kategoriye ayırabiliriz. Bazıları bütün kadınlarda kendi öznel ve değişmez kadın düşlerinin gerçekleşmesini beklerler. Ötekiler ise nesnel kadın dünyasının sonsuz çeşitliliğini ele geçirme isteğiyle davranırlar

Çözülüp yokolmanın günbatımında her şey, hatta giyotin bile bir geçmişe özlem perdesine bürünür.

Öylesine çıkagelen bu yabancıya anlaşılmaz bir sevgi duymaya başlamıştı Tomas; bir çocuktu sanki kız, üzeri katranlanmış sazdan bir sepete konulup nehir aşağı yollanmıştı,
Tomas onu nehrin kıyısı olan kendi yatağında bulsun alsın diye.

Sorumluluktan korkuyordu.
Çağırsa gelecekti gerçekten de; gelecek ve tüm yaşamını sunacaktı Tomas'a.
Yoksa ona yakınlaşmaktan kaçınmalı mıydı? O zaman bir taşra kasabası otelinin lokantasındaki garson kız olarak kalır, Tomas da onu bir daha hiç göremezdi.

Gelmesini istiyor muydu, istemiyor muydu?

Baktığı hastaların yerine karşısında Tereza'yı görüyordu Tomas. Kendi kendine, onu düşünme! diye hatırlatmaya çalışıyordu. Onu düşünme! Onu düşünme! Merhamet, sevecenlik, o ortak yaşanan duygu hasta etti beni, diyordu kendi kendine. Gittiği iyi oldu, onu hiç görmeyeceğim bir daha, oysa ki kurtulmam gereken Tereza değil o hastalık, Tereza bana aşılayana kadar bağışık olduğunu sandığım sevecenlik.

Cumartesi ve pazar günleri, varolmanın tatlı hafifliğinin geleceğin derinliklerinden yükselip yanına vardığı duygusu içindeydi. Pazartesi, benzerini bundan önce hiç tanımadığı bir ağırlıkla çarpıldı. Rus tanklarının tonlarca çeliği bunun yanında hiç kalırdı. Çünkü sevecenlikten daha ağır bir şey yoktur dünyada. Kişinin kendi acısı bile, başkasıyla, başkası için hissettiği, imgelemle yoğunlaşan ve yüzlerce yankıyla uzadıkça uzayan bir acı kadar ağır çekmez.

Sevecenliğe boyun eğmemek konusunda uyardı durdu kendi kendini, sevecenlik ise başı önüne eğik ve görünürde suçlu bir vicdanla dinledi onu. Haddini bilmezlik ettiğini biliyordu
sevecenlik, ama sessiz sedasız kararlılığını sürdürdü.

Şimdi haksızlık ettiğini görüyordu: Tomas'ı gerçekten büyük bir aşkla sevse, dişini sıkar onunla dışarıda kalırdı! Tomas orada mutluydu. Yeni bir yaşam uzanıyordu önünde! O ise kalkmış terk etmişti onu!

"Aynaların olmadığı bir dünyada yaşamış olduğunu farzet. Yüzünü düşleyecektin. Yüzünü sendeki bir şeyin bir tür dışa yansıması gibi tasarlayacaktın. Ve sonra sana 40 yaşlarında bir ayna verildiğini düşün. Ne biçim bir dehşete düşerdin biliyor musun? Bütünüyle yabancı bir yüz görecektin! Ve şimdi reddettiğin şeyi açık seçik anlayacaktın:
Yüzün sen değilsin!"