..Yaralanan kalbin kanı gözden çıkar..

..İçimi ağlayarak konusturdum bu gece..

...Kırık bir aşkın taneleri aktı gözlerimden, ic sızıntısı gibi. Onlar, ruhumun gözümden dökülen kelimeleriydi...

..Kaçar gibi dökülür yaşlar..

İçinde umut olmayan bir günü ayakta tutan tek şey, içinde umut taşıyan bir yarındır.

Bana, bir veba busesi bırakıp gittin; bak şimdi yerini başkaları aldı. Bu aşkın vebası sende, busesi bende kaldı. Seçtiğin yolda sana mutluluklar diliyorum. Unutmak alışmaktır. Unutursun demiyorum... Ama alışacaksın biliyorum.

"Geçmiş iyi bir şey olsaydı geçmezdi" der, gülerdi. Bense eskimeyen bir bağlılıkla bağlıydım eskiye. Belki de bugüne dair mutluluklarım az olduğu için bu kadar bağlıydım geçmişteki mutluluklarıma...

Ağlasan da ağlamasan da uğruna ağladığın insan değişmez; çünkü senden akan gözyaşı onda hiçbir şeyi temizlemez... Ne gariptir, dışarı akan suların insanın içini temizlemesi...

"Hiç" olmak, "herkes" olmaktan daha onurlu!

Elimde olsa gitme diye gölgene bile sarılmak isterdim. Ama çok yalnızım. Aynaya bakarken bile yalnızım. Sen hiç dokunulmayı bile özleyecek kadar yalnız kaldın mı?

Yaşananların üstünü örtecek kadar şeffaf bir kelimem yok. Sen bilirsin ürkekliğimi, tarhiten çalınmış eğrelti kahramanlığımı... Çekerim kılıcımı zamana, ama kesip atamam biriktirdiklerimi. Gözlerim yağar, toprak kokar ve filizlenir kabuk bağlayan yaralarım. Dilek kipleri bağlarım. Kaçışlarım sana meylimdendir. Sessizliğine sığınışım, kabullenişimdir her şeyi. Sakın, "Neden?" diye sorma. Verdiğim her cevap, mayındır pişmanlığıma.

Baksaydın korkmayıp gözlerime. Sana keşkelerimi sunacaktım, terk etmeden bahar kıpırtısı içimi. Yalpalamayacaktım bugünlerde, yarınlara inançsızlığımla... Ve biliyor musun, "Kal," deseydin, rüzgarlarla getirdiğin son hecemle kavrulacaktı bahar bitimi...

Çok ağlayanlar gördüm. Ve çok gülenler. Her uğurlamayı bir şölene dönüştürenleri bilirim. Ya da bir trajediye... Ağlayanların ve gülenlerin ne demek istediğini bilirsiniz. Ama ikisinin arasında kalıp susanları asla çözemezsiniz.