"Kibir ve gurur farklı şeylerdir, genellikle aynı anlamda kullanılsalar bile. Bir insan kibirli olmadan bile gururlu olabilir. Gurur daha çok kendinize dair fikirlerimizle ilgilidir, kibir ise başkalarının hakkımızda düşünmelerini istediklerimizle."

"Gurur," deş fikirlerinin sağlamlığıyla övünen Mary, "çok sıradan bir kusur bence.Şimdiye kadar okuduklarından anladığım kadarıyla gerçekten çok sıradan."

... her duygusal tepki aklın sınamasına tabi tutulmalıdır; kanımca, gösterilecek tepki duyulan ihtiyaçla orantılı olmalıdır.

Onun gururunu ben de kolaylıkla hoş görebilirdim. Benim gururuma dokunmamış olsaydı."

"Bence dans, gelişmiş toplumların en önemli zarafetlerinden biridir."

Kibir ve gururu dize getirebilecek tek gerçektir, aşk.

'Kadınlar çok zaman gördükleri hayranlığı gözlerinde büyütürler. Zaten erkeklerin de istediği budur.''

Bizi asıl aldatan şey kendi gururumuzdur çoğu zaman .

Düşüncelerim öyle hızlı akıyor ki onları toparlayacak zaman bulamıyorum; öyle olunca da okuyanlar anlamakta güçlük çekiyor.

"...Acaba şiirin aşkı körelttiğini ilk kim keşfetti, merak ediyorum!" "Ben de şiirin aşkın gıdası olduğunu düşünürdüm," dedi Darcy. "Bahsettiğimiz, ayakları yere basan, sağlam, güçlü bir aşksa, evet. Zaten güçlü bir aşkı her şey besler. Ama söz konusu geçici, basit bir sevdaysa, eminim tek bir güzel şiir onu yok etmeye yeter."