Genç arkadaşlara, 'mutlaka bir şeyin koleksiyonunu yapın' diyorum. Çünkü koleksiyon kültürü, insanı daha vefalı yapıyor. Geride kalanları topluyor, kıymet bilmeyi öğreniyorsunuz.

"Kötüler, kendilerine tahammül edildikçe, daha çok azarlar." Tolstoy

"Kendinizi meta haline getirmedikçe kimse sizi harcayamaz."

Çocukların vicdana ihtiyacı yoktur. Masumdurlar. Sorumluluk gibi, vicdan da yaşımızla birlikte büyür, gelişir. İşin aslı, büyüdükçe ve masumiyetimizi kaybettikçe, vicdanımız devreye girer. Bazen de girmez.

Dünyadan anlamamak, anlamakların en güzelidir.

Kötülük seslidir, iyilik sessiz. Sözgelimi size yapılan bir kötülüğü herkese anlatır, fakat iyiliği pek anlatmazsınız. Böyledir. Kötülüğün bir özelliği de, yayılmacı olmasıdır. Bu yüzden, 'kötü olanı dile getirmeyin, mutlaka alıcısı çıkar' denilir.

"Ekmek sıcak, Allah güzel, sen iyi."

Nurettin Topçu, menfaati, ayağımızdaki zincirlere benzetir ve onlarla cennete gidilemeyeceğini söyler. Bir de şunu: 'Menfaat yaşamak, ahlak ise yaşatmak ister. Bir arada barınamazlar.'

"Evime dönmeliyim, kıbleye döner gibi Beni bekliyor çünkü hak sahipleri ..... Dünya dönüyor, işte ispatı Babamız her akşam dönüyor eve."

İlim, aklın aşkı, soru sormak ise zekâtıdır. Derdi olanın sorunları değil, soruları vardır. Sorular, yolculukları da beraberinde getirir. Canı yanmayan kişi, yolunu bulamaz. En mühimi de, yolun değil, yolcunun hikâyesi olur.