Yokluk korkusu yoksunluğun bizzat kendisi değil midir? Kuyunuz suyla doluyken çekilen susuz kalma korkusu değil midir asıl giderilemez susuzluk...?

Birbirinizi sevin, ama aşk pranga olmasın aranızda: Ruhlarınızın kıyıları arasında hep dalgalanan bir deniz olsun aşk...

Aşk hiçbir şey vermez, kendinden gayrı ve hiçbir şey almaz, kendinden gayrı. Aşk sahip olmaz, ne de sahip olunabilir. Zira aşk kafidir aşka.

Gerçekte bedenin rahata düşkünlüğü ruhun tutkusunu öldürür, sonra da onun cenaze alayının ardından sırıtarak yürür..

Ve kalbinizi hayatınızın gündelik mucizelerine hayranlık duyarak koruyabilseniz, ıstırabınız bahtiyarlığınızdan daha az harika görünmezdi...

Dostlukta ruhu daha da derinleştirmekten başka bir amaç olmasın. Çünkü kendi sırrına ermekten başka amaç güden sevgi, sevgi değil ileriye atılmış bir ağdır; bu ağa sadece yararsız şeyler takılır...

Bu hep böyledir, sevgi kendi derinliğini bilmez ayrılık vakti gelip çatana kadar...

"Hakikati buldum" değil, "bir hakikat buldum" deyin. "Ruhun yolunu buldum" demeyin."Kendi yolumda yürürken ruhla karşılaştım" deyin. Çünkü ruh her yolda yürür. Ruh ne bir hat üzerininde yürür, ne de saz gibi büyür. Ruh sayısız taç yapraklı lotus çiçeği gibi kat kat açılır...

"İstenince vermek iyidir, fakat istemeden, ihtiyacı anlayıp da vermek daha iyidir; eli açık olanlar için, alacak olanı aramak vermekten daha büyük bir sevinçtir..."

Aşık olduğunuz zaman 'Allah benim kalbimdedir.' dememelisiniz; fakat daha ziyade 'Ben, Allahın kalbindeyim.' demelisiniz...