Bu kadar az şeyle mutlu olabilmek ne harikulade bir yetenek.Günün sonunda eve eli boş ama memnun dönmek.Bu dünyda dinginlik bir şanstı, şanslılar da dingin.

Azalarak artıyor, eksilerek büyüyordum.

"Bir oğlan çocuğundan erkek çıkaracak iki şey vardır bu dünyada. Unutma! Birincisi bir kadının aşkıdır. İkincisi de başka bir adamın nefreti." Babası, bunlardan yalnızca ilkini bilenlerin yumuşayıp hanım evladı olduklarını, yalnızca ikincisini bilenlerinse katılaşıp taş kestiklerini, adam gibi adam olabilmek içinse her ikisini de öğrenmek gerektiğini anlatmış.

Bu işler böyledir. Çakallara bir şey olmaz. Yalnızca çakalcılık oynayanlar yakalanır. Bizim gibilerin daha iyi olduğumuzu iddia etmiyorum. Çakalcılık oynamak çakal olmaktan beterdir bazen.

Her hakiki aşk, umulmadık dönüşümlere yol açar. Aşk bir milad demektir. Şayet "aşktan önce" ve "aşktan sonra" Aynı insan olarak kalmışsak Yeterince sevmemişiz demektir. Birini seviyorsan onun için yapabileceğin En anlamlı şey "Değişmektir!". O kadar çok değişmelisin ki , sen sen olmaktan çıkmalısın...

Senin gönlün değişirse, dünya değişir.

İki büklüm oldum acıdan. Gene gülümsedim....

Tereddüt eder insan bazı bazı. Şüpheye düşer sevdiğinden de sevildiğinden de. Gölge olmadan güneş, şüphe olmadan aşk olur mu? Bir insanı hafta da yedi gün yirmi dört saat aynı şekilde, hiçbir iniş çıkış yaşamadan sevmek mümkün mü? Hele seneler boyu. Mümkün değilse şayet neden bu kadar zorlanıyoruz sevdiğimiz insanları, sevmediğimiz anlar, hatta sevmediğimiz günler olduğunu kabul etmekte ? Keşke söyleyebilsek birbirimize dürüstçe : ''Seni seviyorum ama şu anda değil. Seni görmek istiyorum ama bugün değil.'' Keşke kırılmasak bunları duyduğumuzda.

Günün sonunda nereye gidildiğinin de hiçbir önemi yoktur aslında. Gidebilmek aslolan. Varmak değil.

"Kaç hayat yaşayınca yoruIur insan? Kaç seneden sonra yaşIı kaç hezimetten sonra bezgin kaç sevdadan sonra kaIpsiz kaç keIimeden sonra IâI oIur kişi"