Şu hayatta en köklü alışkanlıklar terk edilebilir, kişilik bozuklukları düzeltilebilir, en sıkı dostluklar tavsayabilir, hatta bağımlılıklar bile aşılabilirdi ama belki de değiştirmesi en zor şey insanın bir yere duyduğu aidiyetti.

Ne zaman dörtten fazla Türk bir araya gelse sorulan o kaçınılmaz sual yine soruldu: Ne olacak bu memleketin hali?

Siyaset, gemi enkazlarıyla dolu fırtınalı bir denizdi ne de olsa. Dostları düşmana dönüştürürdü. Ama tersi de doğruydu.

"Ruhun uyanmak için titremesi lazım."

İnsanın hayatında öyle anlar gelir ki iyilik de yetmez iyiler de. Kötülerin yardımına ihtiyaç duyu verirsin.

Beşinci Madde: Hayatta başarmak için yeteneğin ya da sebebin yoksa, uğraşma boşuna, bir şey olmakla yetin. Sahip olma, sadece ol!

Ben peri masallarını severim. Meslektaşlarımın her ikisi de yanılıyor. Biri inancı yok etmek istiyor, diğeri kuşkuyu. Anlayamadıkları şey şu ki, insanın insan olmak için hem inanca hem kuşkuya ihtiyacı var. Onlar mutlaklık arıyor; bense diyorum ki mütereddit olmak nimettir. Mutlaklık donuk zihinlerin eseridir. Arayışlar ve kafa karışıklıkları ise zeka belirtisidir. Bir mutlaklıktan bir başka mutlaklığa, bir katılıktan bir başka katılığa savrulmak zorunda değiliz. Bir üçüncü yol daha var. İkilemlerin ötesinde bir başka diyar. Orada buluşabiliriz.

"... Ah keşke bir çekiç bulabilseydi... Bulup da yıkabilseydi şu yapay evreni. Bazen kendi zihninden korkuyordu doğrusu. Düşündüklerinden. Yapabileceklerinden..."

Gökten kafana ne düşerse düşsün asla küfretmeyeceksin. Buna yağmur da dahil...

İkinci Madde:İnsanların ezici çoğunluğu asla düşünmez,düşünenler de asla ezici çoğunluk olmaz.Ayrımı gör!Tarafını seç!