İnsanlar bir şeyi çok isterse, mutlaka gerçekleştirir. İnsanlar buna inananlar ve inanmayanlar diye ikiye ayrılırlar. sy-25

Diyor ki, yanlışı aksaklığı göre göre içinde yaşamak çok güçtür. Doğallığın ve sıcaklığınla ödersin bunun bedelini... sy-63

Yalnız yaşayabilmek kendini güçsüz yanlarınla da kabul edebilmektir. sy-74

Kayıtsız koşulsuz bir inançtı insanların birbirlerini sevmesi ilk gençlik yıllarımızda... İnsanın mutlak yalnızlığıysa, Camus'de, Hesse'de, Sartre'da, Rilke'da satır aralarında gözümüzden kaçmış, ilk gençliğimizin bitimini sabırla bekliyordu kitaplıklarımızda... sy-88

"Sen hiç kimsenin olamayacağı kadar çok şeyimsin benim.... Yüreğimde sana ayrılan yer herkesinkinden büyük.Yanlızca bir arkadaş,bir kan kardeş,bir sırdaş,bir çok yakın dost değil,bir büyük sevgisin sen.... Yanında sonsuz şımarabilceğim ve hala kaybetmekten korkmayacağım tek kişi.Yani biraz annem,biraz babam,hatta hiç görmediğim dedem,belki hiç doğmayacak oğlum... Sonra daimi hayranım ve tabii hiç dokunulmamış sevgilim... Sen benim masumiyetimsin Tuna Benim en yakınımsın! Hatta belki öbür yanımsın!

Ürpertilerimi bile tembelleştirmiştim. Kendini ciddiye almadığı zaman mı, bile bile tembelleşir insan?

Hayatın en acımasız yanı; günlük ayrıntıların ayrım göstermeksizin her şeyin üstüne sünger çekmesidir. .ve bu yüzden yaptıklarımla ve sevdiklerimle anılsam da, ölümümle - pekâlâ ölebilirim de - pek bir şey değişmeyecektir.

Ressamların işi suskun tualleri konuşturmaktır.

Dışarda, gecenin güneş gelene dek devam edecek rutini harıl harıl sürmekteydi. Siyaha boyanmamış gökyüzü kalmamalıydı! Zor iş, her gece yeniden gök kubbeyi siyaha boyamak...

İnsanın en korkunç sırları kendisinden sakladıklarıdır.