Eğer onu yavaş yavaş yükseltip göklere çıkarmış, tutkun olduğum bütün yanlarıyla iyice süsleyerek ondan kendime bir tanrıça yapmışsam; onca çabamdan, yorgunluğumdan ne kalıyordu geriye?

Ah! Ufacık bir hamleyle onu yerleştirdiğim yüksekliklerde, ona kavuşmak için gösterdiğim bu yıpratıcı erdem çabası bana ne kadar saçma ve gerçek dışı görünüyordu şimdi. Daha az gurur barındırsaydı, aşkımız çok daha kolay olacaktı.

Neye sadakat: bir hataya.. En olgunca davranış, yanılmış olduğumu kendime itiraf etmem değil miydi?

?Gözleri olan insanlar mutluluğun ne olduğunu bilmezler.? dedim bir süre sonra. ?O zaman ben, gözlerim olmadığı için duyabilme mutluluğunu biliyorum.? diye cevap verdi hemen...

Kendimi, diye anlatıyor günlüğünde, derin ve karanlık bir kuyuya eğilip ağzından içeri ip sarkıtan ve bir elin ipi yakalamasını umutla bekleyen bir adam gibi görüyordum...

?Tanrım, geceyi bizim için mi böylesine gizemli ve güzel yaptın? Benim için mi? Hava ılık, ayışığı açık penceremden içeri dolmakta. Oturmuş, göklerin sonsuz sessizliğini dinliyorum. Bütün varlıklardan hayranlık duyguları yükselip birbirine karışıyor; sözcüklerle anlatılamayacak bir coşkuyla dolu gönlümü alıp sürüklüyorlar sanki. Dua ederken bile sakin değilim. Eğer sevginin sınırları varsa, bu sınırları insanlar koymuştur Tanrım, Sen değil.?

Ne yazık! Bazı ruhlar mutluluğa karşı çıkar, onların mutlu olma yetenekleri yoktur, mutluluğu yaşamayı beceremezler...

Evrenin bütün varlıklarına karşı öyle derin bir hayranlık hissediyorum ki kalbim tarifi imkansız bir huzur içinde eriyip gidiyor. Dualarımı bile çılgın bir aşk içinde ediyorum. Eğer aşka bir sınır konmuşsa, biliyorum ki Tanrım, bunu sen değil insanoğlu yapmıştır şimdi insanlar aşkımı hoş görmeyeceklerdir. Tanrım senin gözünde bunun kutsal bir aşk olduğunu söyle bana!

Şu ana kadar beni hiç görmeden sevmiş olan Gertrude'ün bundan sonra beni göreceğini bilmek oldukça rahatsız edici bir düşünce. Acaba beni tanıyacak mı? Hayatımda ilk defa aynaların karşısında endişeyle sorguluyorum kendimi. Peki ya bakışlarında, kalbindeki sevgiden ve hoşgörüden daha azını görürsem, ne hale dönerim ben? Allahım bazen, seni sevebilmek için onun aşkına ihtiyacım varmış gibi hissediyorum.

... İşte tam da bunu demek istemiştim. Ben kötülüğe hiçbir şey eklemediğimden emin olmak isterdim.