"Bunları halletmek yerine baskıya, şiddete başvuruyoruz. Bu, çaresizlik anlamına gelir."

Sahi nedir vatan? Bir toprak parçası mı, uçsuz bucaksız denizler, derin goller, yalçın dağlar, verimli ovalar, yemyeşil ormanlar, kalabalık şehirler, tenha köyler mi? Hayır, bütün bunların ötesinde bir anlam taşır vatan. Ne sadece toprak parçası, ne su havzaları, ne ağaç silsilesi... Annemizin şefkati, babamızın saçlarına düşen ak, ilk aşkımız, doğan çocuğumuz, dedelerimizin mezarlarıdır vatan... Vatanı olmayan insanın hayatı da olmaz. Evet, bir vakitler zihnim, kalbim bu fikirlerle doluydu. Şimdi? Şimdi bilmiyorum.

Vive liberte, egalite, fraternite!. Yani yaşasın hürriyet, müsavat (eşitlik), uhuvvet (kardeşlik).

"Şu önyargı, ne kadar güçlü bir duygu..." "Eminim siz de bilirsiniz. Değişimin en büyük düşmanı ön yargıdır." İstanbul Hatırası, Ahmet Ümit (Sayfa 433)

"Bazen sözcüklerin gizlediği gerçeği, küçük bir mimik, bir anlık bir bakış kolayca ele verebilirdi." Bab-ı Esrar, Ahmet Ümit

... o kadar çok vukuat oldu ki son zamanlarda, rüzgâr biraz hızlı esse ödümüz kopuyor işte.

Mazi sadece bir hatıralar toplamı değildir, aksine hep bugünle beslenen ve son nefesimize kadar bizi terk etmeyecek olan hayatımızın ta kendisidir.

"Günler o kadar zor, siyaset o kadar çirkefleşti ki, bu hayat, her an içimizdeki şairi öldürebilir."

Zalimin en büyük başarısı, zulüm ettiklerini kendine benzetmesidir.

İsyan anları turnusol kağıdı gibidir, bir toplumun hakiki karakterini gösterir.